«Α­πό το συν­δυ­α­στι­κό α­πο­τέ­λε­σμα προ­κύ­πτει η α­πόρ­ρι­ψη του εκ­βια­σμού του κ. Τσί­πρα», τό­νι­σε με­τα­ξύ πολ­λών άλ­λων στο σχό­λιό του για τις ευ­ρω­ε­κλο­γές και τις αυ­το­δι­οι­κη­τι­κές ε­κλο­γές ο πρό­ε­δρος του ΠΑ­ΣΟΚ Βαγ­γέ­λης Βε­νι­ζέ­λος.

Ο ί­διος ε­πα­νέ­λα­βε την α­νάγ­κη για την ε­πι­και­ρο­ποί­η­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής συμ­φω­νί­ας, ε­νώ προ­α­νήγ­γει­λε τη δι­ε­ξα­γω­γή ι­δρυ­τι­κού συ­νε­δρί­ου για την Ε­λιά τον προ­σε­χή Ο­κτώ­βριο.

Ο Βαγ­γέ­λης Βε­νι­ζέ­λος α­νήγ­γει­λε ό­τι θα λά­βει τρεις πρω­το­βου­λί­ες:

Η πρώ­τη α­φο­ρά την κυ­βέρ­νη­ση και θα ζη­τή­σει ε­πι­και­ρο­ποί­η­ση της προ­γραμ­μα­τι­κής συμ­φω­νί­ας.

Η δεύ­τε­ρη τον Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας, α­πό τον ο­ποί­ο θα ζη­τή­σει να α­να­λά­βει στο δι­κό του ε­πί­πε­δο, πρω­το­βου­λί­ες για ε­θνι­κή συ­σπεί­ρω­ση, πέ­ραν της κυ­βέρ­νη­σης.

Η τρί­τη α­φο­ρά το ΠΑ­ΣΟΚ και τη δη­μο­κρα­τι­κή πα­ρά­τα­ξη. Ο ί­διος, ό­πως εί­πε, θα α­να­λά­βει πρω­το­βου­λί­α για τη δι­ε­ξα­γω­γή, τον Ο­κτώ­βριο, ε­νός ι­δρυ­τι­κού συ­νε­δρί­ου, θε­ω­ρών­τας ό­τι εί­ναι ε­πι­τα­κτι­κή α­νάγ­κη η συ­σπεί­ρω­ση της πα­ρά­τα­ξης και ε­πα­να­λαμ­βά­νον­τας ό­τι η πόρ­τα του δι­α­λό­γου εί­ναι α­νοι­χτή για ό­λους.

Ο Βαγ­γέ­λης Βε­νι­ζέ­λος τό­νι­σε, ε­πί­σης, ό­τι την προ­η­γού­με­νη Κυ­ρια­κή τα λαν­θα­σμέ­να e­x­it-p­o­l­ls λει­τούρ­γη­σαν ευ­ερ­γε­τι­κά για τη δη­μο­κρα­τί­α και τη δι­α­φά­νεια και «ο λα­ός κα­τά­λα­βε ό­τι το ΠΑ­ΣΟΚ το ή­θε­λαν κά­ποι­οι ως θύ­μα».

Ε­πί­σης ση­μεί­ω­σε ό­τι α­πό το συν­δυ­α­στι­κό α­πο­τέ­λε­σμα ευ­ρω­ε­κλο­γών και αυ­το­δι­οι­κη­τι­κών ε­κλο­γών προ­κύ­πτει σα­φώς ό­τι «α­πορ­ρί­φθη­κε το εκ­βι­α­στι­κό δί­λημ­μα του κ. Τσί­πρα», κα­θώς και ό­τι «ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν α­πέ­κτη­σε δυ­να­μι­κή και ό­λη η ρη­το­ρι­κή του ά­φη­σε α­δι­ά­φο­ρη την πλει­ο­ψη­φί­α των πο­λι­τών».

Εί­πε α­κό­μη ό­τι η κοι­νω­νί­α έ­στει­λε μη­νύ­μα­τα, τα ο­ποί­α εί­ναι κα­τα­νο­η­τά, και ό­τι η προ­σπά­θεια για την ε­πί­λυ­σή τους θα συ­νε­χι­στεί. «Τώ­ρα βγά­ζου­με το κε­φά­λι α­πό το νε­ρό» τό­νι­σε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά «για να α­πο­κα­τα­στα­θούν οι α­δι­κί­ες και να κερ­δη­θεί το χα­μέ­νο έ­δα­φος».

Α­να­λυ­τι­κά η δή­λω­ση του Βαγ­γέ­λη Βε­νι­ζέ­λου με­τά τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της ευ­ρω­κάλ­πης εί­χε ως ε­ξής:

«Ευ­χα­ρι­στώ α­πό καρ­διάς τους πο­λί­τες, που στή­ρι­ξαν με τη ψή­φο τους την δη­μο­κρα­τι­κή πα­ρά­τα­ξη, το ΠΑ­ΣΟΚ και την Ε­λιά κά­τω α­πό αν­τί­ξο­ες συν­θή­κες. Τους ευ­χα­ρι­στώ για­τί ψή­φι­σαν το ψη­φο­δέλ­τιό μας στις ευ­ρω­ε­κλο­γές και τα υ­πεύ­θυ­να, προ­ο­δευ­τι­κά, ε­νω­τι­κά και αυ­το­δι­οι­κη­τι­κά ψη­φο­δέλ­τια στο δεύ­τε­ρο γύ­ρο των δη­μο­τι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών ε­κλο­γών.

Συγ­χαί­ρω για την ε­πι­τυ­χί­α τους ό­λους ε­κεί­νους που ε­ξε­λέ­γη­σαν και α­νή­κουν στο συν­ταγ­μα­τι­κό τό­ξο, ι­δι­αί­τε­ρα φυ­σι­κά τους δι­κούς μας αν­θρώ­πους, της ευ­ρύ­τε­ρης πα­ρά­τα­ξης που έ­δει­ξαν πό­σο βα­θι­ές ρί­ζες έ­χει μέ­σα στην κοι­νω­νί­α και μέ­σα στο χώ­ρο της αυ­το­δι­οί­κη­σης.

Ι­δι­αί­τε­ρα θέ­λω να ευ­χα­ρι­στή­σω και να συγ­χα­ρώ τους 42 υ­πέ­ρο­χους υ­πο­ψή­φιούς μας στις ευ­ρω­ε­κλο­γές, αλ­λά και τους βου­λευ­τές μας και τα άλ­λα μά­χι­μα στε­λέ­χη που έ­δω­σαν τη μά­χη στις πε­ρι­φέ­ρει­ές τους και σ’ ό­λη την Ελ­λά­δα.
Η κραυ­γα­λέ­α α­πο­τυ­χί­α των e­x­it p­o­l­ls την προ­η­γού­με­νη Κυ­ρια­κή λει­τούρ­γη­σε ευ­ερ­γε­τι­κά για τη δη­μο­κρα­τί­α και τη δι­α­φά­νεια την τε­λευ­ταί­α κρί­σι­μη ε­βδο­μά­δα. Έ­θε­σε φραγ­μό σε α­προ­κά­λυ­πτες προ­σπά­θει­ες συ­στη­μα­τι­κής νό­θευ­σης των εν­τυ­πώ­σε­ων ε­πί μή­νες, με βα­σι­κό στό­χο και θύ­μα το ΠΑ­ΣΟΚ και την Ε­λιά, τη δη­μο­κρα­τι­κή πα­ρά­τα­ξη, τον πυ­λώ­να της στα­θε­ρό­τη­τας στη χώ­ρα.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δια του κ. Τσί­πρα ζή­τη­σε την προ­η­γού­με­νη Κυ­ρια­κή οι ση­με­ρι­νές ε­κλο­γές να θε­ω­ρη­θούν δη­μο­ψή­φι­σμα για την κυ­βερ­νη­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα και την ε­θνι­κή στρα­τη­γι­κή. Α­πό το συν­δυ­α­στι­κό α­πο­τέ­λε­σμα των δη­μο­τι­κών, πε­ρι­φε­ρεια­κών και ευ­ρω­πα­ϊ­κών ε­κλο­γών προ­κύ­πτει η κα­θα­ρή α­πόρ­ρι­ψη του εκ­βια­σμού του κ. Τσί­πρα.
Η πο­λι­τι­κή της τε­χνη­τής ε­πέ­λα­σης δεν α­πέ­δω­σε. Δεν δη­μι­ούρ­γη­σε κα­μί­α δυ­να­μι­κή. Η ο­ρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του 2012 εί­ναι δε­δο­μέ­νη. Η τε­χνη­τή πό­λω­ση ά­φη­σε α­δι­ά­φο­ρη τη με­γά­λη πλει­ο­ψη­φί­α των πο­λι­τών. Ο συμ­βο­λι­κός εμ­φύ­λιος πό­λε­μος, βα­σι­σμέ­νος στις χυ­δαι­ο­λο­γί­ες, τα ψέ­μα­τα, τους εκ­βια­σμούς και τις α­πει­λές δεν πέ­ρα­σε.

Η κοι­νω­νί­α προ­φα­νώς και μας έ­στει­λε ι­σχυ­ρά μη­νύ­μα­τα που τα κα­τα­λα­βαί­νου­με, τα νι­ώ­θου­με, τα σε­βό­μα­στε. Ξέ­ρου­με ό­τι πολ­λοί συμ­πα­τρι­ώ­τες μας έ­χουν ξε­πε­ρά­σει τα ό­ρια της αν­το­χής και της α­ξι­ο­πρέ­πειάς τους. Ξέ­ρου­με πο­λύ κα­λά τι ση­μαί­νει να εί­σαι μα­κρο­χρό­νια ά­νερ­γος, να έ­χεις χά­σει με­γά­λο μέ­ρος α­πό τα ει­σο­δή­μα­τά σου, να α­γω­νί­ζε­σαι κά­θε μέ­ρα με τη ψυ­χή στο στό­μα για να τα βγά­λεις πέ­ρα.

Ό­μως, τώ­ρα βγά­ζου­με ε­πι­τέ­λους το κε­φά­λι μας α­πό το νε­ρό. Μπο­ρού­με να α­να­πνεύ­σου­με ως χώ­ρα ξα­νά. Να α­πο­κα­τα­στή­σου­με α­δι­κί­ες. Να ξα­να­κερ­δί­σου­με το χα­μέ­νο έ­δα­φος.

Πα­ρά, λοι­πόν, τις δυ­σκο­λί­ες και τις εύ­λο­γες δυ­σα­ρέ­σκει­ες, η χώ­ρα δι­ά­λε­ξε να ο­λο­κλη­ρω­θεί με α­σφά­λεια και στα­θε­ρό­τη­τα η ε­θνι­κή προ­σπά­θεια ε­ξό­δου α­πό την κρί­ση και το μνη­μό­νιο.

Εί­ναι δι­κή μας υ­πο­χρέ­ω­ση -και προ­σω­πι­κά δι­κή μου- να δι­α­σφα­λί­σου­με το προ­ο­δευ­τι­κό πρό­ση­μο της στα­θε­ρής αυ­τής πο­ρεί­ας. Η προ­ο­δευ­τι­κή στα­θε­ρό­τη­τα δεν εί­ναι στα­σι­μό­τη­τα, αλ­λά ε­πι­τά­χυν­ση της ε­ξό­δου α­πό την κρί­ση και της ε­πα­νό­δου στην ο­μα­λό­τη­τα μιας ευ­ρω­πα­ϊ­κής χώ­ρας, ου­σι­α­στι­κά ι­σό­τι­μης με τις άλ­λες. Ε­πι­τά­χυν­ση στην ε­φαρ­μο­γή του ε­θνι­κού σχε­δί­ου α­να­συγ­κρό­τη­σης με ά­ξο­να την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της α­νερ­γί­ας. Ό­σο γί­νε­ται τα­χύ­τε­ρη α­πο­κα­τά­στα­ση α­δι­κι­ών.

Εί­χα ζη­τή­σει α­πό τους πο­λί­τες να ψη­φί­σουν, λέ­γον­τας κα­θα­ρά τη θέ­ση τους για τον προ­σα­να­το­λι­σμό της χώ­ρας, χω­ρίς να α­φή­σουν σε κά­ποι­ους να ερ­μη­νεύ­ουν τη ψή­φο τους, θέ­λον­τας να δη­μι­ουρ­γή­σουν πο­λι­τι­κή κρί­ση τη στιγ­μή που βγαί­νου­με α­πό την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση.

Χαί­ρο­μαι για­τί αυ­τή η α­πλή, δη­μο­κρα­τι­κή α­λή­θεια έ­γι­νε σε ση­μαν­τι­κό βαθ­μό αν­τι­λη­πτή. Αυ­τό που τώ­ρα χρει­α­ζό­μα­στε πρω­τί­στως εί­ναι να ε­νώ­σου­με το έ­θνος που κά­ποι­οι το δι­χά­ζουν στη λαν­θα­σμέ­νη και ξε­πε­ρα­σμέ­νη βά­ση «μνη­μό­νιο-αν­τι­μνη­μό­νιο» και να κι­νη­το­ποι­ή­σου­με ό­λες τις δη­μι­ουρ­γι­κές δυ­νά­μεις της κοι­νω­νί­ας.

Εί­ναι προ­φα­νώς ε­πι­βε­βλη­μέ­νη η ε­πι­και­ρο­ποί­η­ση της προ­γραμ­μα­τι­κής συμ­φω­νί­ας υ­πό το φως ό­λων των νέ­ων δε­δο­μέ­νων σε ε­θνι­κό και ευ­ρω­πα­ϊ­κό ε­πί­πε­δο, με στό­χο τη δι­εύ­ρυν­ση της πο­λι­τι­κής, κοι­νο­βου­λευ­τι­κής και σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση της κοι­νω­νι­κής βά­σης στή­ρι­ξης της ε­θνι­κής προ­σπά­θειας που κά­νου­με ως κυ­βέρ­νη­ση συ­νερ­γα­σί­ας και ε­θνι­κής α­νάγ­κης.

Θα ζη­τή­σω α­πό τον Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας να α­να­λά­βει στο δι­κό του ε­πί­πε­δο πρω­το­βου­λί­ες α­ναγ­καί­ες για την ε­θνι­κή συ­σπεί­ρω­ση, πέ­ραν της κυ­βερ­νη­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας, τη συ­στρά­τευ­ση, αλ­λά και την προ­στα­σί­α των δη­μο­κρα­τι­κών και δι­και­ο­κρα­τι­κών θε­σμών και α­ξι­ών.

Το πο­σο­στό του ΠΑ­ΣΟΚ και της Ε­λιάς στις ευ­ρω­ε­κλο­γές -πέ­ραν της πα­ρου­σί­ας μας σε δή­μους και πε­ρι­φέ­ρει­ες– δι­έ­ψευ­σε τις ε­πι­θυ­μί­ες των αν­τι­πά­λων της πα­ρά­τα­ξης και της στα­θε­ρό­τη­τας.

Το ι­στο­ρι­κό μέ­γε­θος της πα­ρά­τα­ξης δεν χω­ρά­ει βέ­βαι­α ού­τε στα ση­με­ρι­νά πο­σο­στά, ού­τε στα πο­σο­στά του Μα­ΐ­ου και του Ι­ου­νί­ου του 2012. Η βά­ση ό­μως της πα­ρά­τα­ξης έ­στει­λε σή­με­ρα έ­να κα­θα­ρό μή­νυ­μα σε αυ­τούς που, ξέ­ρον­τας ό­τι ε­μείς εί­μα­στε ο εγ­γυ­η­τής της στα­θε­ρό­τη­τας, μας εί­χαν βά­λει στο στό­χα­στρο με μί­σος και δι­ά­θε­ση α­πα­ξί­ω­σης.

Το ση­με­ρι­νό α­πο­τέ­λε­σμα κα­θι­στά ε­πι­τα­κτι­κή την α­νάγ­κη για ε­νό­τη­τα της ευ­ρύ­τα­της δη­μο­κρα­τι­κής πα­ρά­τα­ξης, ως πα­ρά­τα­ξης προ­ό­δου, ευ­αι­σθη­σί­ας, α­να­νέ­ω­σης, στα­θε­ρό­τη­τας και ευ­θύ­νης. Η πόρ­τα της συ­νερ­γα­σί­ας και της συ­σπεί­ρω­σης εί­ναι πάν­τα α­νοι­κτή με σε­βα­σμό σε ό­λους.

Εί­ναι προ­σω­πι­κή μου υ­πο­χρέ­ω­ση να δι­α­σφα­λί­σω τη συ­νέ­χεια και την ο­λο­κλή­ρω­ση της προ­σπά­θειας αυ­τής με ά­με­σες πρω­το­βου­λί­ες που πρέ­πει να κο­ρυ­φω­θούν με έ­να πραγ­μα­τι­κά ι­δρυ­τι­κό συ­νέ­δριο τον Ο­κτώ­βριο.
Φί­λες και φί­λοι, ας συ­νε­χί­σου­με ε­νω­μέ­νοι ως έ­θνος και ως κοι­νω­νί­α.

Κερ­δί­ζου­με έ­να δύ­σκο­λο ε­θνι­κό, ι­στο­ρι­κό στοί­χη­μα.

Κερ­δί­ζου­με ξα­νά τη θέ­ση που μας α­ξί­ζει ως έ­θνος μέ­σα στην Ευ­ρώ­πη, μέ­σα στο κό­σμο.

Σας ευ­χα­ρι­στώ»

t­a­n­ea.gr