Στα δεδομένα της εκλογικής μάχης, όπως τα αποτυπώνει και τα αξιολογεί ο ίδιος, στέκεται ο Γιάννης Λούλης, με άρθρο του στο σημερινό “Έθνος”.

Μεταξύ άλλων, ο γνωστός επικοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής σημειώνει τα εξής:

“Το εκλογικό σώμα τα τελευταία χρόνια έχει χορτάσει από επιλογές που αποτελούν το “μη χείρον”.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε στοιχεία ελπίδας όταν κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Και πολύ περισσότερο, το πρώτο διάστημα της διακυβέρνησής του.

Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά, και είχαν σοβαρό κόστος για τη χώρα, παρά τις καλές προθέσεις του.

Γι’ αυτούς τους λόγους, ένας πολιτικός που είχε στη χούφτα του την προοπτική κυριαρχίας, τώρα απειλείται με εκλογική ήττα, ή έστω με ισχνότατη επικράτηση.

Η λάμψη του έχει χαθεί. Η προεκλογική του εκστρατεία είναι απογοητευτική. Τον απειλεί μια φθαρμένη Νέα Δημοκρατία, που είχε τον δικό της μοιραίο άνθρωπο, τον Σαμαρά.

Τώρα ανακάμπτει ελαφρά, χωρίς όμως δυναμική, διότι ο Μεϊμαράκης απλώς δεν είναι ο Σαμαράς.

Ενώ προσπαθεί να κάνει το κόμμα πιο κεντρώο και επενδύει ορθώς σε κυβερνητικές συνεργασίες, απέναντι στις ανοησίες περί αυτοδυναμίας που οι ψηφοφόροι απορρίπτουν.

Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάζεται πλέον να επενδύει στο μόνο όπλο που του απομένει: Το ότι το εκλογικό σώμα δεν επιθυμεί την παλινόρθωση του “παλιού”.

Με τη σειρά του, ο Μεϊμαράκης που έχει στα χέρια του ένα τοξικό κόμμα, επενδύει τα πάντα στα λάθη του Τσίπρα.

Ο τελευταίος έχει μεγαλύτερες δεξαμενές αναποφάσιστων ψηφοφόρων. Και άρα, ένα εύθραυστο πλεονέκτημα.

Διατηρεί μόνο ψήγματα της παλιάς φρεσκάδας του.

Ενώ, οι μάχες της αρνητικής ψήφου είναι οι πιο απρόβλεπτες όλων”.

ysterografa.gr