«Η φε­τι­νή Πρω­το­μα­γιά, ό­πως και οι προ­η­γού­με­νες των τε­λευ­ταί­ων ε­τών,  βρί­σκουν την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νί­α σε μια πε­ρί­ο­δο σκλη­ρής και ε­πώ­δυ­νης δο­κι­μα­σί­ας.

Τη δο­κι­μα­σί­α αυ­τή την έ­χει αι­σθαν­θεί πιο έν­το­να α­πό ό­λους το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. Για­τί η οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση, ε­κτός α­πό την συμ­πί­ε­ση των ει­σο­δη­μά­των του, έ­χει προ­κα­λέ­σει α­πό­λυ­τη α­να­τρο­πή στην α­γο­ρά ερ­γα­σί­ας και κα­τάρ­ρευ­ση των ερ­γα­σια­κών του δι­και­ω­μά­των.

Οι αλ­λα­γές στο κα­θε­στώς α­πο­λύ­σε­ων με την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση των σχε­τι­κών ο­ρί­ων, η α­να­σφά­λι­στη και «μαύ­ρη» ερ­γα­σί­α, οι πο­λύ­μη­νες κα­θυ­στε­ρή­σεις στην κα­τα­βο­λή των δε­δου­λευ­μέ­νων σε ό­σους «τυ­χε­ρούς» ερ­γά­ζον­ται α­κό­μα, η νο­μι­μο­ποί­η­ση της ά­θλιας πρα­κτι­κής «ε­νοι­κί­α­σης ερ­γα­ζο­μέ­νων», οι πα­ρε­νο­χλή­σεις στους τό­πους ερ­γα­σί­ας, η αλ­λα­γή του συν­δι­κα­λι­στι­κού νό­μου και των δι­α­τά­ξε­ων για τις α­περ­γί­ες, συν­θέ­τουν το γα­ϊ­τα­νά­κι του τρό­μου, που -κα­θώς ξε­τυ­λί­γε­ται- α­πο­κα­λύ­πτει ο­λο­έ­να και πιο ζο­φε­ρές η­μέ­ρες για τους ερ­γα­ζό­με­νους στη πα­τρί­δα μας.

Τα μη­νύ­μα­τα του 1886 και των ερ­γα­τών του Σι­κά­γο, του 1936 και των κα­πνερ­γα­τών της Θεσ­σα­λο­νί­κης χά­θη­καν στα χρό­νια της ε­πί­πλα­στης ευ­δαι­μο­νί­ας. Εί­ναι και­ρός να τα α­να­ζη­τή­σου­με και πά­λι. Να ξα­να­φέ­ρου­με στην ε­πι­και­ρό­τη­τά τα αι­τή­μα­τά τους για «8 ώ­ρες δου­λειά, 8 ώ­ρες ε­λεύ­θε­ρος χρό­νος, 8 ώ­ρες ύ­πνο». Να ξα­να­βρού­με τον δρό­μο που ο­δη­γεί στην ποι­ό­τη­τα ζω­ής και την α­το­μι­κή α­ξι­ο­πρέ­πεια.

Αυ­τός εί­ναι και ο στό­χος και το ό­ρα­μα της Δη­μο­κρα­τι­κής Πε­λο­πον­νη­σια­κής Συ­νερ­γα­σί­ας. Η δη­μι­ουρ­γί­α μιας πε­ρι­φέ­ρειας στην Πε­λο­πόν­νη­σο, στην ο­ποί­α θα χα­ρά­ξου­με μια νέ­α, δυ­να­μι­κή, και ελ­πι­δο­φό­ρα πο­ρεί­α για την το­πι­κή μας οι­κο­νο­μί­α, την αυ­το­τέ­λεια και την πε­ρη­φά­νια. Μια πε­ρι­φέ­ρεια ό­που ταυ­τό­χρο­να θα συ­ναν­τι­ούν­ται η  πα­ρα­γω­γι­κή και οι­κο­νο­μι­κή α­να­συγ­κρό­τη­ση με την α­νά­δει­ξη νέ­ων δε­σμών και θε­σμών κοι­νω­νι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης, ερ­γα­σια­κής α­σφά­λειας και ει­ρή­νης».