Γράφει η Τόνια Κουζή

Η Καλαμάτα Τόπος Ζωής υπάρχει σήμερα στο αυτοδιοικητικό σκηνικό γιατί πιστέψαμε, εγώ και μια ομάδα νέων, ότι μπορούμε – αρκεί να το θελήσουμε –  να έχουμε φωνή και ως εκ τούτου να έχουμε λόγο για το αύριο της πόλης μας. Να έχουμε λόγο με όχημα μια αναλογική εκπροσώπηση, τις ικανότητες και τα όνειρα μας, απόλυτα ανεξάρτητοι κομματικά.

Την επομένη της εκλογής μας η χαρά μας περιορίστηκε, όταν το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα εκδήλωσε περίτρανα το φόβο προς την πολυφωνία που είχε στόχο η απλή αναλογική. Ο νόμος Θεοδωρικάκου, βαπτίζοντας αποτυχημένη μια διαδικασία που δεν αφέθηκε να δοκιμαστεί, απέκλεισε προκλητικά, εμάς και όλους τους “μικρούς” σε ποσοστά εκλεγμένους, από τις επιτροπές – Οικονομική Επιτροπή και Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Εκεί δηλαδή που ουσιαστικά πραγματεύονται όλα τα σοβαρά ζητήματα του Δήμου, αφαιρώντας ταυτόχρονα, εσκεμμένα και αντιδημοκρατικά, αρμοδιότητες από την πολυφωνία του Δημοτικού Συμβουλίου.

Στα μάτια μας σε αυτή την εκλογική περίοδο “έκλεισαν τα μικρόφωνα” του δημοτικού μας συμβουλίου.

Ο νέος νόμος που σχεδιάζεται, και φυσιολογικά θα ψηφιστεί, αποδεικνύει ότι η πολιτική φοβάται τις πολλές απόψεις και ουσιαστικά δείχνει, και σε εμένα αλλά και σε όσους νέους ανθρώπους προσπάθησαν να εκφραστούν από διάφορα πόστα, ότι έκαναν λάθος.

Ο νέος νόμος δεν κάνει τίποτα άλλο από το να μας ανοίγει την πόρτα της εξόδου. Σε εμάς και όλους τους “νέους”, “δραστήριους”, “ονειροπόλους”, “φρέσκους”, “καταρτισμένους”, σε εμάς και όλους τους “ερασιτέχνες πολιτικούς” που οραματίζονται ένα μέλλον για την πόλη τους και με αυτό και μόνο το κριτήριο θα έμπαιναν στην διαδικασία να ασχοληθούν με τα κοινά. Τα κοινά θα μείνουν υπόθεση “επαγγελματιών πολιτικών” που εκτελούν εντολές κομμάτων και τα κριτήρια τους είναι θολά σαν τα νερά στις λακούβες που κάνουν ταμπέλα του οράματός τους.

Η Τόνια Κουζή είναι επικεφαλής παράταξης «Καλαμάτα Τόπος Ζωής»