Στην το­πο­θέ­τη­ση του ο ε­πι­κε­φα­λής της «Λα­ϊ­κής Συ­σπεί­ρω­σης» στη συ­νε­δρί­α­ση του Πε­Συ για το θέ­μα: «Σ­ΜΠΕ του ε­πι­χει­ρη­σια­κού Προ­γράμ­μα­τος  της Πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου 2014-2020» τό­νι­σε:

«Το ε­πι­χει­ρη­σια­κό Πρό­γραμ­μα (ΕΠ) της Πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου 2014-2020 α­να­πα­ρά­γει πι­στά το στρα­τη­γι­κό σχε­δια­σμό της Ε­Ε του κε­φα­λαί­ου της ΕΥ­ΡΩ­ΠΗΣ 2020, που α­ξι­ο­ποι­εί τις συν­θή­κες της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης με έν­τα­ση της αν­τι­λα­ϊ­κής ε­πί­θε­σης σε ό­λα τα κρά­τη μέ­λη, κα­θο­ρί­ζει τους σχε­δια­σμούς των ευ­ρω­πα­ϊ­κών μο­νο­πω­λί­ων με το βλέμ­μα στραμ­μέ­νο στη φά­ση της κα­πι­τα­λι­στι­κής α­να­ζω­ο­γό­νη­σης, στην αύ­ξη­ση των κερ­δών τους, στη βελ­τί­ω­ση της θέ­σης τους, στον α­νε­λέ­η­το αν­τα­γω­νι­σμό α­νά­με­σα στα ιμ­πε­ρι­α­λι­στι­κά κέν­τρα.

Βε­βαί­ως θα υ­πάρ­ξει κά­ποι­α στιγ­μή α­νά­πτυ­ξη, ε­μείς λέ­με αυ­τή θα εί­ναι α­ναι­μι­κή και πρό­δρο­μος της νέ­ας κρί­σης που θα εί­ναι πιο βα­θιά και βάρ­βα­ρη, για­τί αυ­τός εί­ναι ο οι­κο­νο­μι­κός κύ­κλος του κα­πι­τα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος. Α­πό αυ­τήν ό­μως την α­νά­πτυ­ξη ποι­ος θα ω­φε­λη­θεί; Αυ­τό εί­ναι το κρί­σι­μο ε­ρώ­τη­μα. Το πα­ρά­δειγ­μα των Η­ΠΑ και του Ομ­πά­μα, το ο­ποί­ο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ λα­τρεύ­ει ως μον­τέ­λο α­νά­πτυ­ξης εί­ναι α­πο­κα­λυ­πτι­κό.

Το 85% της α­νά­πτυ­ξης που έ­γι­νε α­πό το 2009 και με­τά συγ­κεν­τρώ­θη­κε στο 2% του πλη­θυ­σμού. Το υ­πό­λοι­πο 98% του πλη­θυ­σμού ζού­σε και ζει ό­πως στις συν­θή­κες κρί­σης της οι­κο­νο­μί­ας των Η­ΠΑ. Δεν αλ­λά­ζει τί­πο­τα γι αυ­τούς.

Ά­ρα λοι­πόν η ο­ποι­α­δή­πο­τε α­νά­πτυ­ξη θα βα­σί­ζε­τε στην ε­ξα­θλί­ω­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, στην ε­ξα­θλί­ω­ση των λα­ϊ­κών στρω­μά­των, για να ε­ξα­σφα­λι­στεί η κερ­δο­φο­ρί­α των κα­πι­τα­λι­στι­κών ο­μί­λων. Θα εί­ναι μια α­νά­πτυ­ξη που θα δη­μι­ουρ­γεί τις προ­ϋ­πο­θέ­ς3­εις για νέ­α κρί­ση, θα βα­σί­ζε­ται στην α­ναρ­χί­α της πα­ρα­γω­γής και έ­τσι α­κρι­βώς θα ο­ξύ­νει την κοι­νω­νι­κή αν­τί­θε­ση α­νά­με­σα στον κοι­νω­νι­κό χα­ρα­κτή­ρα της ερ­γα­σί­ας και την α­το­μι­κή ι­δι­ο­ποί­η­ση του πα­ρα­γό­με­νου πλού­του ά­ρα θα ο­δη­γεί και στην ό­ξυν­ση των κοι­νω­νι­κών α­νι­σο­τή­των, στην κα­τα­στρο­φή των πα­ρα­γω­γι­κών δυ­να­το­τή­των και δυ­νά­με­ων ά­ρα και του πε­ρι­βάλ­λον­τος.

Η πλή­ρης ε­ναρ­μό­νι­ση του ΕΠ και της Σ­ΜΠΕ με τις εν­το­λές των ευ­ρω­ε­νω­σια­κών μο­νο­πω­λί­ων δεν εί­ναι μό­νο πο­λι­τι­κή ε­πι­λο­γή των κομ­μά­των του ευ­ρω­μο­νό­δρο­μου αλ­λά και υ­πο­χρε­ω­τι­κή α­φού η ό­ποι­α χρη­μα­το­δό­τη­ση των προ­τει­νό­με­νων δρά­σε­ων έ­χει σαν προ­ϋ­πό­θε­ση να υ­πα­κού­ουν αυ­τές τις γε­νι­κό­τε­ρες αν­τι­λα­ϊ­κές πο­λι­τι­κές της στρα­τη­γι­κής ΕΥ­ΡΩ­ΠΗΣ 2020.

Τα δι­α­φο­ρε­τι­κά μείγ­μα­τα δι­α­χεί­ρι­σης και τα «μον­τέ­λα α­νά­πτυ­ξης» που προ­βάλ­λον­ται α­πό τα κόμ­μα­τα της α­στι­κής δι­α­χεί­ρι­σης εί­ναι στα πλαί­σια του δι­α­γω­νι­σμού τους για το ποι­ος μπο­ρεί κα­λύ­τε­ρα να ε­ξυ­πη­ρε­τή­σει τα συμ­φέ­ρον­τα του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου στο σύ­νο­λό του ή τμη­μά­των του, ποι­ος μπο­ρεί κα­λύ­τε­ρα να θω­ρα­κί­σει την ε­ξου­σί­α του κόν­τρα κι ε­νάν­τια στην ι­κα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων λα­ϊ­κών α­ναγ­κών.

Σ’ αυ­τά τα πλαί­σια η εν­τει­νό­με­νη υ­πο­βάθ­μι­ση και κα­τα­στρο­φή του φυ­σι­κού πε­ρι­βάλ­λον­τος, τό­σο παγ­κο­σμί­ως, ό­σο και στην Ελ­λά­δα, η έν­τα­ση της εμ­πο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης των φυ­σι­κών πό­ρων, του α­έ­ρα, της ε­νέρ­γειας, των δα­σι­κών οι­κο­συ­στη­μά­των, της γης, η υ­πο­βάθ­μι­ση του α­στι­κού και οι­κι­στι­κού πε­ρι­βάλ­λον­τος, ση­μα­το­δο­τούν κι α­πο­κα­λύ­πτουν α­κό­μα πιο έν­το­να το α­πο­τέ­λε­σμα του κα­πι­τα­λι­στι­κού δρό­μου α­νά­πτυ­ξης. Α­να­δει­κνύ­ουν το πε­ρι­βάλ­λον ως πε­δί­ο λη­στρι­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης των μο­νο­πω­λια­κών ο­μί­λων, α­πο­κα­λύ­πτουν τους πραγ­μα­τι­κούς στό­χους της πρά­σι­νης οι­κο­νο­μί­ας, η ο­ποί­α α­πο­τε­λεί πρό­τα­ση δι­α­χεί­ρι­σης και α­ξι­ο­ποί­η­σης των προ­βλη­μά­των του πε­ρι­βάλ­λον­τος προς ό­φε­λος της κερ­δο­φο­ρί­ας του κε­φα­λαί­ου. Στο πλαί­σιο αυ­τό εν­τάσ­σε­ται και η «πε­ρι­βαλ­λον­τι­κή» πο­λι­τι­κή της Ε­Ε. Σε αυ­τό το έ­δα­φος εκ­δη­λώ­νε­ται και η ό­ξυν­ση των αν­τι­θέ­σε­ων των κα­πι­τα­λι­στι­κών κρα­τών δι­ε­θνώς για τον έ­λεγ­χο των α­γο­ρών, τον κα­θο­ρι­σμό των στό­χων, των μη­χα­νι­σμών ε­λέγ­χου και την κα­τα­νο­μή της χρη­μα­το­δό­τη­σης για την αν­τι­με­τώ­πι­ση της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής.

Οι ε­πι­πτώ­σεις της δι­α­χρο­νι­κής α­σκού­με­νης πο­λι­τι­κής στον το­μέ­α του πε­ρι­βάλ­λον­τος στη χώ­ρα μας εί­ναι σο­βα­ρές, με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κές με­τα­ξύ άλ­λων, πε­ρι­πτώ­σεις τη ρύ­παν­ση ε­πι­φα­νεια­κών νε­ρών και υ­πό­γει­ων υ­δρο­φο­ρέ­ων, τα κα­μέ­να δά­ση, τις πλημ­μύ­ρες, τη συ­νε­χή δι­ά­βρω­ση των ε­δα­φών, την πα­ρα­πέ­ρα εμ­πο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση της γης, το δρα­μα­τι­κό α­δι­έ­ξο­δο στη δι­ά­θε­ση των α­πορ­ριμ­μά­των, την πλή­ρη α­νυ­παρ­ξί­α υ­πο­δο­μών ε­πε­ξερ­γα­σί­ας ε­πι­κίν­δυ­νων βι­ο­μη­χα­νι­κών α­πο­βλή­των και τις σο­βα­ρές ελ­λεί­ψεις στη δι­α­χεί­ρι­ση των α­πο­βλή­των υ­γεί­ας, την α­νύ­παρ­κτη πρα­κτι­κά ε­πε­ξερ­γα­σί­α των υ­γρών βι­ο­μη­χα­νι­κών α­πο­βλή­των, το τε­ρά­στιο έλ­λειμ­μα σε μο­νά­δες βι­ο­λο­γι­κού κα­θα­ρι­σμού α­στι­κών λυ­μά­των, με την υ­πο­λει­τουρ­γί­α ό­σων υ­πάρ­χουν, το μό­νι­μα υ­πο­βαθ­μι­σμέ­νο ερ­γα­σια­κό πε­ρι­βάλ­λον.

Η κυ­βέρ­νη­ση ΝΔ – ΠΑ­ΣΟΚ με­θο­δεύ­ει ταυ­τό­χρο­να την ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­ση των υ­πη­ρε­σι­ών ύ­δρευ­σης και α­πο­χέ­τευ­σης, ε­ξει­δι­κεύ­ον­τας τις κοι­νο­τι­κές κα­τευ­θύν­σεις εμ­πο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης του νε­ρού προς ό­φε­λος των κερ­δών των μο­νο­πω­λί­ων και σε βά­ρος της λα­ϊ­κής οι­κο­γέ­νειας και των ερ­γα­ζο­μέ­νων του κλά­δου. Το νο­μο­σχέ­διο για τα δά­ση που πρό­κει­ται να κα­τα­τε­θεί τις ε­πό­με­νες μέ­ρες, η προ­ώ­θη­ση της ι­δι­ω­τι­κής πο­λε­ο­δό­μη­σης, οι δι­α­δι­κα­σί­ες εκ­ποί­η­σης λι­μα­νι­ών και πα­ρα­λι­ών μέ­σω του ΤΑΙ­ΠΕΔ, α­πο­τε­λούν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα της αν­τι­πε­ρι­βαλ­λον­τι­κής πο­λι­τι­κής.

Άλ­λα κόμ­μα­τα της αν­τι­πο­λί­τευ­σης, ό­πως ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, α­πο­δέ­χον­ται την πο­λι­τι­κή της Ε­Ε για το πε­ρι­βάλ­λον στο νε­ρό, στη δι­α­χεί­ρι­ση των α­πο­βλή­των, στην ε­νέρ­γεια, στην κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή, στο χω­ρο­τα­ξι­κό σχε­δια­σμό. Υι­ο­θε­τούν την αν­τι­δρα­στι­κή λο­γι­κή της Ε­Ε ο «ρυ­παί­νων πλη­ρώ­νει».

Στον αν­τί­πο­δα ό­λων αυ­τών των θέ­σε­ων βρί­σκε­ται η οι­κο­νο­μί­α και πο­λι­τι­κή που στη­ρί­ζε­ται στην κοι­νω­νι­κή ι­δι­ο­κτη­σί­α ό­λων των φυ­σι­κών πό­ρων και των μέ­σων α­ξι­ο­ποί­η­σής τους, στον κεν­τρι­κό σχε­δια­σμό, στην πα­ρα­γω­γή με κί­νη­τρο την κοι­νω­νι­κή ευ­η­με­ρί­α. Μό­νο έ­τσι μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει συ­νει­δη­τή προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη ι­σόρ­ρο­πη ε­πί­δρα­ση του αν­θρώ­που στη φύ­ση, δη­μι­ουρ­γούν­ται και οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις μιας α­νά­λο­γης, με τους ί­διους στό­χους, δι­ευ­ρω­πα­ϊ­κής και παγ­κό­σμιας συ­νερ­γα­σί­ας των λα­ών με α­μοι­βαί­ο ό­φε­λος.

Ο δρό­μος που προ­τεί­νει το ΚΚΕ με α­πο­δέ­σμευ­ση α­πό την Ε­Ε, κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των μο­νο­πω­λί­ων, με λα­ϊ­κή ε­ξου­σί­α, ε­ξα­σφα­λί­ζει την ι­σό­με­τρη α­νά­πτυ­ξη των πε­ρι­φε­ρει­ών και των κλά­δων της οι­κο­νο­μί­ας, με ε­πι­στη­μο­νι­κό κεν­τρι­κό σχε­δια­σμό και ερ­γα­τι­κό – λα­ϊ­κό έ­λεγ­χο. Σε αυ­τό το πλαί­σιο θα μπο­ρέ­σει να α­να­πτυ­χθεί μια στα­θε­ρή, συμ­βα­τή σχέ­ση με­τα­ξύ του εργαζόμενου αν­θρώ­που και της φύ­σης.

Για να α­νοί­ξει ο δρό­μος γι’ αυ­τή την ελ­πι­δο­φό­ρα προ­ο­πτι­κή, το ΚΚΕ δί­νει κα­θη­με­ρι­νές μά­χες για την προ­στα­σί­α των δα­σών, του υ­δρο­φό­ρου ο­ρί­ζον­τα, των ε­λεύ­θε­ρων χώ­ρων, του ερ­γα­σια­κού πε­ρι­βάλ­λον­τος, την αν­τι­σει­σμι­κή θωράκιση, την αν­τι­πλημ­μυ­ρι­κή και αν­τι­πυ­ρι­κή προ­στα­σί­α, τη δη­μι­ουρ­γί­α ε­νια­ίου δη­μό­σιου φο­ρέ­α δι­α­χεί­ρι­σης α­πο­βλή­των, α­πο­κλει­στι­κά κρα­τι­κή και ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη δι­α­χεί­ρι­ση υ­δά­τι­νων πό­ρων.

Για ό­λους αυ­τούς τους λό­γους κα­τα­ψη­φί­ζου­με τη Σ­ΜΠΕ του ΕΠ της Πε­ρι­φέ­ρειας Πε­λο­πον­νή­σου 2014-2020.»