του Τάσου Δασόπουλου

Λιγότερο από δύο μήνες πριν μπει σε πλήρη λειτουργία η νέα αγορά, υπάρχουν πέντε σημεία όπου θα πρέπει να υπάρξει συμπληρωματικό νομικό πλαίσιο, ώστε η εκκαθάριση των «κόκκινων» δανείων και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών να μην οδηγήσει σε κοινωνικές εκρήξεις.

Τούτο διότι υπάρχουν θέματα τα οποία ρυθμίζονται πολύ γενικά ή δεν ρυθμίζονται καθόλου στο νομοθετικό πλαίσιο που έχει ψηφιστεί έως τώρα.

Συγκεκριμένα:

1) Το πρώτο ζητούμενο είναι να υπάρξει μια εύκολη διαδικασία για όσους δανειολήπτες επιθυμούν να σώσουν το σπίτι τους από την διαδικασία του πλειστηριασμού μέσα από τον αναμορφωμένο νόμο Κατσέλη.

Το πρώτο εμπόδιο που εμφανίστηκε πρόσφατα ήταν (σύμφωνα με δανειολήπτες) ότι οι τράπεζες καθυστερούσαν να εκδώσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά «κατάστασης» του κάθε δανείου. Ένα έγγραφο που είναι απαραίτητο για την αίτηση υπαγωγής.

Το πρόβλημα φαίνεται ότι λύθηκε προς στιγμήν με την παράταση της διορίας για την υποβολή δικαιολογητικών μέχρι και τα μέσα Φεβρουαρίου, αν βέβαια ο ενδιαφερόμενος έχει καταθέσει την αίτηση υπαγωγής μέχρι και τις 31 /12 /15.

2) Η δεύτερη γκρίζα ζώνη είναι η οικονομική συνδρομή του δημοσίου στους οικονομικά ευάλωτους δανειολήπτες με «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια. Εκτός από την τεράστια γραφειοκρατία για την έγκριση της συνδρομής, αυτή αφορά μόνο την ελάχιστη δόση που θα ορίσει το δικαστήριο. Δεν καλύπτει τα νομικά έξοδα (τα οποία δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι μπορεί να καλύψει το νοικοκυριό), ενώ και η αμοιβή του εκτιμητή για την εύλογη αξία του ακινήτου το οποίο κινδυνεύει με πλειστηριασμό και που θα ζητηθεί στην δίκη, χρεώνεται καταρχήν στο δανειολήπτη και στη συνέχεια, αν κερδίσει τη δίκη, χρεώνεται στην τράπεζα ως δικαστικά έξοδα.

3) Η τρίτη γκρίζα ζώνη είναι η δυνατότητα που δίνεται στα distress funds να δίνουν δάνεια με τα οποία θα αναχρηματοδοτούν αυτά που έχουν αγοράσει από κάποια εμπορική τράπεζα και αφορούν κάποιους συγκεκριμένους δανειολήπτες. Η πρακτική αυτή μπορεί να δημιουργήσει μια παράλληλη αγορά δανείων από ιδρύματα που θα έχουν με τον τίτλο του πιστωτικού ιδρύματος (τον οποίο θα δίνει η τράπεζα της Ελλάδας), αλλά δεν θα έχουν και τους περιορισμούς των τραπεζών.

Εδώ θα πρέπει να τεθούν αυστηρότεροι όροι από το υπουργεία Οικονομίας και Οικονομικών, ώστε να μην παρατηρηθούν φαινόμενα αυθαιρεσίας. Ο νόμος που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο προβλέπει γενικώς την κατάσταση (νομική και οικονομική) του δανειολήπτη μετά την πώληση δανείου. Τι θα γίνεται όμως αν το δάνειο αναχρηματοδοτηθεί και πλέον ο δανειολήπτης χρωστά σε ένα distress fund;

4) Διευκρινίσεις χρειάζεται και το καθεστώς λειτουργίας των ειδικών εταιριών που θα λειτουργήσουν ως μεσολαβητές εκκαθάρισης. Το νομοθετικό πλαίσιο προβλέπει ότι σε αυτούς θα μεταφέρονται εκτός από το δάνειο και τα δικαιώματα διαπραγμάτευσης είσπραξης και πράξεων συμβιβασμού στα δάνεια.

Η εποπτεία της ΤτΕ σε ότι αφορά την λειτουργία τους ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν καλύπτει την εμπορική πρακτική των διαχειριστών εκκαθάρισης, που θα έχουν ως γνώμονα την ταχύτερη και με μεγαλύτερο τίμημα εκκαθάριση των «κόκκινων» δανείων.

Η αρμοδιότητα της εποπτείας -όπως και αυτή και των εισπρακτικών εταιριών – βρίσκεται στην Γενική Γραμματεία καταναλωτή η οποία δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί τον μεγάλο αριθμό περιπτώσεων που θα ανακύψουν σε λίγους μήνες.

5) Η προστασία του ιδιωτικού και επαγγελματικού απόρρητου ειδικά για τους δανειολήπτες τα δάνεια των οποίων θα περάσουν από την τράπεζα που τα εξέδωσε στον ενδιάμεσο διαχειριστή δανείων και στην συνέχεια στα distress funds είναι ένα ακόμη θέμα που λύνεται «γενικά» στο νόμο.

Στο συγκεκριμένο σημείο ο νόμος προβλέπει ότι η μεταφορά στοιχείων θα επιτρέπεται στον βαθμό που βοηθά την εκκαθάριση του «κόκκινου» δανείου. Και σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να συμπληρωθεί το θεσμικό πλαίσιο για την προστασία του απορρήτου προσωπικών πληροφοριών.

enikonomia.gr