Τελικά, μόνο καμιά 50αριά πολιτικοί υπάρχουν στην χώρα μας.

Αυτό προκύπτει αν κάποιος βλέπει τηλεόραση και ακούει ραδιόφωνο. Οι ίδιοι εναλλάσσονται από κανάλι σε κανάλι και από ράδιο σε ράδιο!

Έρχονται μετά και οι Κυριακάτικες εφημερίδες και τι να δεις;

Πάλι συνεντεύξεις από τους ίδιους και τους ίδιους!

Φυσικά το κριτήριο των…προσκλήσεων είναι η τηλεθέαση και η ακροαματικότητα.

Είναι κάτι σαν τα σίριαλ, το “καφέ της Χαράς”, το “παρά πέντε” ή κάτι σαν τις παλιές Ελληνικές ταινίες!

Οι πολίτες πιστεύουν πως οι προβαλλόμενοι πολιτικοί έχουν …μέσον στο …Μέσο Ενημέρωσης.

Υπάρχει κι αυτό. Είναι όμως η εξαίρεση.

Ο κανόνας είναι το ποιος μιλάει γρήγορα και βρίζει σε σημείο αποδεκτό από το ΕΣΡ.