Στην προ­η­γού­με­νη Ε­λαι­ο­τε­χνί­α 2014, έκ­θε­ση ε­λιάς & ε­λαι­ο­λά­δου γνώ­ρι­σα τον G­r­e­g­or C­h­r­i­s­t­i­a­a­ns ο ο­ποί­ος εί­χε έρ­θει σαν ε­πι­σκέ­πτης. Δι­α­πί­στω­σα ό­τι εί­ναι έ­νας α­πό τους ε­λά­χι­στους γνώ­στες του ελ­λη­νι­κού ε­λαι­ο­λά­δου ε­κτός Ελ­λά­δας. Ευ­γε­νής, προ­ση­νής, με δι­ά­θε­ση για προ­ώ­θη­ση του ελ­λη­νι­κού ε­λαι­ο­λά­δου στην χώ­ρα του,  αλ­λά και πέ­ραν αυ­τής. Ο G­r­e­g­or στην ε­φη­με­ρί­δα τα Νέ­α-έν­θε­το οι­κο­νο­μί­α- και στην δη­μο­σι­ο­γρά­φο Μα­ρί­α Βα­σι­λεί­ου εί­χε δώ­σει συ­νέν­τευ­ξη με θέ­μα Το λά­δι εί­ναι ο χρυ­σός της Ελ­λά­δας. Πα­ρου­σι­ά­ζου­με ό­λο το σχε­τι­κό κεί­με­νο πα­ρα­κά­τω.

“Η με­σο­γεια­κή δί­αι­τα μπο­ρεί να κά­νει την Ελ­λά­δα και πά­λι υ­γι­ή” δη­λώ­νει με έκ­δη­λη την ε­κτί­μη­σή του προς τα ελ­λη­νι­κά α­γρο­τι­κά προ­ϊ­όν­τα ο Ολ­λαν­δός Γκρέ­ιγ­κορ Χρί­στια­ανς, έ­νας α­πό τους τέσ­σε­ρις εγ­κε­κρι­μέ­νους γευ­σι­γνώ­στες ε­λαι­ο­λά­δου στη χώ­ρα του. Μέ­σω του λο­γο­παι­γνί­ου με την έν­νοι­α της υ­γεί­ας, το ο­ποί­ο χρη­σι­μο­ποι­εί τα­κτι­κά σε πα­ρου­σιά­σεις γευ­σι­γνω­σί­ας ε­λαι­ο­λά­δου, ο κ. Χρί­στια­ανς πα­ρα­πέμ­πει στις οι­κο­νο­μι­κές δυ­να­τό­τη­τες της ελ­λη­νι­κής γε­ωρ­γί­ας και ι­δί­ως του ε­λαι­ο­λά­δου, αλ­λά και στις ευ­ερ­γε­τι­κές προ­ο­πτι­κές που θα μπο­ρού­σαν να δη­μι­ουρ­γή­σουν για την οι­κο­νο­μί­α της χώ­ρας, ε­φό­σον με­γι­στο­ποι­η­θούν και εκ­συγ­χρο­νι­στούν πω­λή­σεις και μάρ­κε­τινγκ. Ως ει­δι­κός ε­πί του ε­λαι­ο­λά­δου, του “υ­γρού χρυ­σού της Νό­τιας Ευ­ρώ­πης”, ό­πως το χα­ρα­κτη­ρί­ζει, γνω­ρί­ζει α­πό πρώ­το χέ­ρι τα αν­τα­γω­νι­στι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα που κρύ­βει το ελ­λη­νι­κό ε­λαι­ό­λα­δο τό­σο σε ε­πί­πε­δο ποι­ό­τη­τας και τι­μής ό­σο και σε ε­πί­πε­δο γεύ­σης. Στα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα αυ­τά προ­σπα­θεί να μυ­ή­σει τους συμ­πο­λί­τες του, ε­παγ­γελ­μα­τί­ες της ε­στί­α­σης, αλ­λά και α­πλούς αν­θρώ­πους, οι ο­ποί­οι ε­πι­δει­κνύ­ουν ο­λο­έ­να και με­γα­λύ­τε­ρο εν­δι­α­φέ­ρον τα τε­λευ­ταί­α χρό­νια για τη χρή­ση του ε­λαι­ο­λά­δου. Έ­κτο­τε, έ­χει τη μύ­τη του μέ­σα σε έ­να μι­κρό πο­τή­ρι με ε­λαι­ό­λα­δο, ο­σφραί­νον­τας την ποι­ό­τη­τά του και δο­κι­μά­ζον­τας τη γεύ­ση του τό­σο ως γευ­σι­γνώ­στης ό­σο και ως έμ­πο­ρος, δρα­στη­ρι­ό­τη­τα που ξε­κί­νη­σε συ­στη­μα­τι­κά το 2009, ό­ταν α­ναγ­κά­στη­κε να α­πο­χω­ρή­σει α­πό τις πω­λή­σεις στον ό­μι­λο M­a­k­ro, έ­χον­τας ό­μως ε­ξοι­κει­ω­θεί πλή­ρως με την α­γο­ρά τρο­φί­μων της Ολ­λαν­δί­ας.

ΠΟΥ­ΛΑ­ΕΙ ΣΕ Ε­ΣΤΙ­Α­ΤΟ­ΡΙΑ

Η τε­χνο­γνω­σί­α αυ­τή τον βο­ή­θη­σε να δη­μι­ουρ­γή­σει τη δι­κή του ε­ται­ρεί­α εμ­πο­ρί­ας ε­λαι­ο­λά­δου και να α­πο­κτή­σει στα­δια­κά 130 πε­λά­τες – ε­στι­α­τό­ρια α­νά τη χώ­ρα, αλ­λά και ε­κα­τον­τά­δες θι­α­σώ­τες των γευ­σι­γνω­στι­κών του πα­ρου­σι­ά­σε­ων σε με­γά­λες ολ­λαν­δι­κές πό­λεις. Η πιο πρό­σφα­τη έ­γι­νε στις αρ­χές Α­πρι­λί­ου στο αρ­χαι­ο­λο­γι­κό μου­σεί­ο του Λά­ιν­τεν, ό­που κοι­νό και ει­δι­κός αν­τάλ­λασ­σαν ε­πί μι­ά­μι­ση ώ­ρα τις α­πό­ψεις τους για τη γεύ­ση, τη μυ­ρω­διά, τη θρε­πτι­κή α­ξί­α μιας σει­ράς έξ­τρα παρ­θέ­νων ελ­λη­νι­κών ε­λαι­ο­λά­δων και δη τύ­που «κο­ρω­νέ­ι­κη».

Κά­ποι­οι μύ­ρι­σαν, κρα­τών­τας έ­να μι­κρό πο­τή­ρι με ε­λά­χι­στα μι­λι­λί­τρα λα­διού, φρέ­σκα χόρ­τα, κά­ποι­οι άλ­λοι φρού­τα. Α­νά­με­σα στις μυ­ρω­δι­ές που εν­τό­πι­σε ο ί­διος ο ει­δι­κός ή­ταν το α­μύ­γδα­λο, η πρά­σι­νη ντο­μά­τα. «Άλ­λες φο­ρές μυ­ρί­ζω στο ε­λαι­ό­λα­δο λε­μό­νι, φρέ­σκι­ες ντο­μά­τες, κα­ρύ­δι», ε­πι­ση­μαί­νει.

Η ποι­κι­λί­α Κο­ρω­ναί­ι­κη, «η βα­σί­λισ­σα του ε­λαι­ο­λά­δου» κα­τά τον ί­διο, βρί­σκε­ται υ­ψη­λά στο χαρ­το­φυ­λά­κιο των με­σο­γεια­κών προ­ϊ­όν­των γα­στρο­νο­μί­ας που δι­α­κι­νεί ο Ολ­λαν­δός ει­δι­κός α­πό τη Νό­τια Ευ­ρώ­πη – Ι­σπα­νί­α, Ι­τα­λί­α και Ελ­λά­δα – προς την Ολ­λαν­δί­α. Πρό­κει­ται, κυ­ρί­ως, για λά­δι (22 τό­νους, εκ των ο­ποί­ων το 60% προ­έρ­χε­ται α­πό την Ελ­λά­δα), ε­λι­ές (20 τό­νους, με το 50% να προ­έρ­χε­ται α­πό την Κα­λα­μά­τα), μπαλ­σά­μι­κο και κάπ­πα­ρη. “Πρό­κει­ται για προ­ϊ­όν­τα που χρη­σι­μο­ποι­ούν ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο οι σεφ των ε­στι­α­το­ρί­ων στην Ολ­λαν­δί­α” πα­ρα­τη­ρεί ο Ολ­λαν­δός γευ­σι­γνώ­στης, ο ο­ποί­ος μά­λι­στα ε­τοι­μά­ζε­ται να προ­σθέ­σει αγ­κι­νά­ρες και λια­στές ντο­μά­τες στα προ­ϊ­όν­τα που ει­σά­γει. Ού­τε έ­να λί­τρο το χρό­νο δεν κα­τα­να­λώ­νουν οι Ολ­λαν­δοί. Με 40.000 ε­ται­ρεί­ες ε­στί­α­σης στην Ολ­λαν­δί­α, αλ­λά και τους κα­τοί­κους της χώ­ρας να α­να­ζη­τούν ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο φρέ­σκα βι­ο­λο­γι­κά προ­ϊ­όν­τα α­πευ­θεί­ας α­πό του­ς  πα­ρα­γω­γούς, εί­ναι αι­σι­ό­δο­ξος ό­τι οι προ­ο­πτι­κές των πω­λή­σε­ων των προ­ϊ­όν­των που α­παρ­τί­ζουν τη με­σο­γεια­κή δί­αι­τα εί­ναι ε­ξαι­ρε­τι­κές. Άλ­λω­στε, ό­πως το­νί­ζει, η α­πό­στα­ση που χω­ρί­ζει την κα­τα­νά­λω­ση ε­λαι­ο­λά­δου με­τα­ξύ των κα­τοί­κων της Βό­ρειας Ευ­ρώ­πης και της Με­σο­γεί­ου εί­ναι τε­ρά­στια. Στην Ολ­λαν­δί­α, η μέ­ση ε­τή­σια κα­τά κε­φα­λήν κα­τα­νά­λω­ση ε­λαι­ο­λά­δου εί­ναι μό­λις 0,8 λί­τρα έ­ναν­τι 17 λί­τρων στην Ελ­λά­δα. «Η α­γο­ρά ε­λαι­ο­λά­δου έ­χει τε­ρά­στι­ες δυ­να­τό­τη­τες α­νά­πτυ­ξης», το­νί­ζει, «αρ­κεί να υ­πάρ­ξουν συν­το­νι­σμέ­νες κι­νή­σεις με­τα­ξύ ε­λαι­ο­πα­ρα­γω­γών, εμ­πό­ρων και ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης για την προ­ώ­θη­σή του. Αν οι ελ­λη­νι­κοί συ­νε­ται­ρι­σμοί ε­νώ­σουν δυ­νά­μεις και η κυ­βέρ­νη­ση χα­ρά­ξει στρα­τη­γι­κό σχέ­διο, τό­τε οι Έλ­λη­νες ε­λαι­ο­πα­ρα­γω­γοί δε θα χρει­ά­ζε­ται να πω­λούν το λά­δι τους σε Ι­τα­λούς με­σά­ζον­τες. Η Ελ­λά­δα έ­χει μια μο­να­δι­κή πρό­τα­ση υ­γι­ει­νής δι­α­τρο­φής, η ο­ποί­α, ό­μως, χρει­ά­ζε­ται ι­σχυ­ρή ε­πω­νυ­μί­α. Η Το­σκά­νη φη­μί­ζε­ται για το φα­γη­τό της. Για­τί δεν μπο­ρεί να γί­νει το ί­διο με την Πε­λο­πόν­νη­σο ή την Κρή­τη», α­να­ρω­τι­έ­ται, «α­φού υ­πάρ­χει δυ­να­μι­κή». Το δεί­χνουν, άλ­λω­στε, οι αν­τι­δρά­σεις ι­δι­ο­κτη­τών και σεφ ε­στι­α­το­ρί­ων, οι ο­ποί­οι έ­χουν αρ­χί­σει να το­πο­θε­τούν το ελ­λη­νι­κό ε­λαι­ό­λα­δο στην κου­ζί­να τους, α­κό­μη και ό­ταν φέ­ρουν ι­τα­λι­κά ο­νό­μα­τα, ό­πως το P­r­o­n­to! P­r­o­n­to! στην Ου­τρέ­χτη. Μέ­χρι πρό­τι­νος οι δύ­ο Ολ­λαν­δέ­ζες νε­α­ρές ι­δι­ο­κτή­τρι­ες του ε­στι­α­το­ρί­ου χρη­σι­μο­ποι­ού­σαν λά­δι «συ­σκευ­α­σμέ­νο στην Ι­τα­λί­α». Σή­με­ρα, α­γο­ρά­ζουν α­πό τον κ. Χρί­στια­ανς το ε­λαι­ό­λα­δο του συ­νε­ται­ρι­σμού Ζά­κρος και, μά­λι­στα, σε πιο αν­τα­γω­νι­στι­κή τι­μή.

 Πιο α­κρι­βοί οι Ι­τα­λοί α­πό τους Έλ­λη­νες

“ΟΙ Ι­ΤΑ­ΛΟΙ πα­ρα­γω­γοί πω­λούν το λά­δι σε α­κρι­βό­τε­ρη τι­μή α­πό τους Έλ­λη­νες”, ε­πε­ξη­γεί ο Ολ­λαν­δός έμ­πο­ρος. Αλ­λά και ο Ρουντ Κά­χερ, ι­δι­ο­κτή­της της τρα­το­ρί­ας F­r­e­n­zi C­u­c­i­na στο Άμ­στερ­νταμ, άρ­χι­σε να α­γο­ρά­ζει ελ­λη­νι­κό ε­λαι­ό­λα­δο, ό­ταν δι­α­πί­στω­σε ό­τι και οι Ι­τα­λοί πε­λά­τες του εν­τυ­πω­σι­ά­στη­καν α­πό τη γεύ­ση. Στην προ­σπά­θειά του να προ­ω­θή­σει τη με­σο­γεια­κή γα­στρο­νο­μί­α, ο Ολ­λαν­δός ει­δι­κός, ο ο­ποί­ος α­πέ­κτη­σε τις γνώ­σεις του γευ­σι­γνώ­ση ε­λαι­ο­λά­δου στη σχο­λή Ο­ΝΑ­Ο­Ο της Βό­ρειας Ι­τα­λί­ας, κα­θό­τι δεν υ­πάρ­χει κά­ποι­ος αν­τί­στοι­χος θε­σμός στην Ελ­λά­δα, ό­πως λέ­ει, έ­χει θε­σπί­σει το ει­δι­κό βρα­βεί­ο βι­ω­σι­μό­τη­τας F­a­l­co E­l­e­a­n­o­r­ae. Πέ­ρυ­σι το α­πέ­σπα­σε ε­ται­ρεί­α τρο­φο­δο­σί­ας η ο­ποί­α χρη­σι­μο­ποι­εί ελ­λη­νι­κό ε­λαι­ό­λα­δο.