Π.Τατούλης: «Το Μουσείο της Σπάρτης είναι για εμάς το πιο εμβληματικό έργο της Πελοποννήσου»

mousio spartisΚα­τά τη διά­ρκεια της συ­νε­δρί­α­σης του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Συμ­βου­λί­ου που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε χθες στην Τρί­πο­λη, ο πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου Πέ­τρος Τα­τού­λης δή­λω­σε ξε­κά­θα­ρα ό­τι το Νέ­ο Α­ρα­χαι­ο­λο­γι­κό Μου­σεί­ο Σπάρ­της προ­χω­ρά­ει με σο­βα­ρό σχε­δια­σμό, που α­παι­τεί τε­χνο­κρα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση και δεν μπο­ρεί να α­πο­τε­λεί πε­δί­ο αν­τεγ­κλή­σε­ων.

«Κα­τά την πε­ρί­ο­δο που δι­ε­τέ­λε­σα υ­φυ­πουρ­γός Πο­λι­τι­σμού το 2004, εγ­κρί­θη­κε το κτι­ρι­ο­λο­γι­κό πρό­γραμ­μα του νέ­ου αρ­χαι­ο­λο­γι­κού μου­σεί­ου της Σπάρ­της, με δι­κή μου α­πό­φα­ση λί­γο αρ­γό­τε­ρα α­γο­ρά­στη­κε το οι­κό­πε­δο και με δι­κή μου πά­λι α­πό­φα­ση έ­γι­ναν οι α­ναγ­κα­στι­κές α­παλ­λο­τρι­ώ­σεις του α­παι­τού­με­νου χώ­ρου μέ­χρι τα ό­ρια του Ευ­ρώ­τα» τό­νι­σε ο κ. Τα­τού­λης, για να κα­τα­λή­ξει ό­τι “Θέ­λου­με μου­σεί­ο – έμ­βλη­μα για την πό­λη της Σπάρ­της, για­τί και η ε­πέν­δυ­ση θα εί­ναι ση­μαν­τι­κή και για­τί η Σπάρ­τη χρει­ά­ζε­ται έ­να έρ­γο που θα συ­νι­στά α­πό μό­νο του κί­νη­τρο ε­πι­σκε­ψι­μό­τη­τας”.

Α­πευ­θυ­νό­με­νος στους πο­λί­τες ο πε­ρι­φε­ρειά­ρχης Πε­λο­πον­νή­σου δή­λω­σε ό­τι “Ού­τε με­λέ­τη, ού­τε νό­μι­μη δι­α­δι­κα­σί­α εκ­πό­νη­σης με­λέ­της υ­πήρ­ξε πο­τέ” και χα­ρα­κτή­ρι­σε την ύ­παρ­ξη με­λέ­της ως το με­γά­λο ψέ­μα του πρώ­ην Νο­μάρ­χη για να κα­λύ­ψει τη δι­κή του α­νυ­παρ­ξί­α. «Για να γί­νει με­λέ­τη χρει­ά­ζε­ται σχε­τι­κή α­πό­φα­ση. Ε­φό­σον αυ­τή δεν υ­πάρ­χει, με δι­κά τους με­λε­τη­τι­κά γρα­φεί­α πα­ζά­ρευ­αν;» α­να­ρω­τή­θη­κε ο κ. Τα­τού­λης και ση­μεί­ω­σε ό­τι προ­α­παι­τού­με­να εκ­πό­νη­σης της με­λέ­της, τα ο­ποί­α ω­στό­σο δεν υ­πάρ­χουν, εί­ναι η μου­σει­ο­λο­γι­κή και μου­σει­ο­γρα­φι­κή με­λέ­τη α­πό το Υ­πουρ­γεί­ο Πο­λι­τι­σμού και η αρ­χι­τε­κτο­νι­κή με­λέ­τη.

Ο Πε­ρι­φε­ρειά­ρχης α­νέ­φε­ρε ε­πί­σης ό­τι με­τά α­πό ε­νέρ­γει­ες της πε­ρι­φε­ρεια­κής Αρ­χής και του ι­δί­ου προ­σω­πι­κά,  το Ί­δρυ­μα Νιά­ρχου έ­χει α­να­νε­ώ­σει το εν­δι­α­φέ­ρον του, το ο­ποί­ο ω­στό­σο θα εκ­φρα­στεί ρη­τώς α­φού  ξε­κα­θα­ρί­σει το νο­μι­κό πλαί­σιο, η συ­νερ­γα­σί­α με το Υ­πουρ­γεί­ο Πο­λι­τι­σμού και η α­να­σκα­φι­κή δι­α­δι­κα­σί­α.