«Θεωρώ τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε η ελληνική κυβέρνηση ιδιαιτέρως άσχημο. Μετά το 1945 το χρέος της Γερμανίας κουρεύτηκε και ξεκίνησε μια «επενδυτική επίθεση». Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί αρνούνται στην Ελλάδα παρόμοια εργαλεία τα οποία τότε βοήθησαν την Γερμανία» λέει ο πρωθυπουργός της Θουριγγίας Μπόντο Ράμελοφ,ενώ επισημαίνει ότι «στη Γερμανία έγινε λόγος επί μακρόν για την ελληνική πολιτική και τον Αλέξη Τσίπρα με αρνητικό τρόπο», ενώ «εμείς θέλουμε να χτίσουμε από κοινού γέφυρες».
Ο Γερμανός πολιτικός σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο θεωρεί «την αυστηρή ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική με συνεχόμενα νέα όργια λιτότητας ως ελάχιστα πρόσφορη», προτείνει «μια πανευρωπαϊκή κινητοποίηση για την κατάκτηση ελάχιστων κοινωνικών στάνταρ» και τονίζει πως χρειαζόμαστε την «ίδια αποφασιστικότητα με την οποία διασώθηκαν οι μεγάλες τράπεζες και για σταθερές αξιόπιστες θεμελιώδεις βεβαιότητες για όλους τους ανθρώπους».Πιστεύει δε ότι η «πολιτική λιτότητας του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιδρά αρνητικά όχι μόνο στην Ελλάδα», αλλά και στη Γερμανία, γι? αυτό «χρειαζόμαστε επειγόντως μια «επενδυτική επίθεση», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Τονίζει ότι στο θέμα των προσφύγων «η αναλγησία βρίσκει όλο και περισσότερη υποστήριξη. Όταν μια Γερμανίδα πολιτικός απαιτεί ακόμα και να πυροβολούν παιδιά (σ.σ. πολιτικός του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία»/AfD) τίποτα δεν πλειοδοτεί περισσότερο σε σκληρότητα», προσθέτει πως «την ώρα που 60 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται στο δρόμο της φυγής πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε για διεθνή μέτρα προκειμένου να καταπολεμηθούν τα αίτια της φυγής τους» και κρίνει πως «το μοντέλο του εναπομείναντος παγκόσμιου αστυνόμου δεν οδήγησε τον κόσμο σε ασφάλεια. Φράχτες, τείχη και χρήση πυροβόλων όπλων δεν θα συγκρατήσουν τα κύματα των προσφύγων. Μόνο ο στοχευμένος αγώνας κατά των αιτίων της φυγής θα φέρει μια μόνιμη λύση».
Για την απειλή εκδίωξης της Ελλάδας από τη Σένγκεν δηλώνει ότι «η μονομερής κατηγορία που εκτοξεύεται κατά της Ελλάδας δεν περιέχει τη λύση. Μια χώρα η οποία αποτελείται αποκλειστικά από ακτές και είναι το πιο προκεχωρημένο τμήμα της ΕΕ, δεν είναι η υπαίτια του προβλήματος, αλλά απλώς εκεί το πρόβλημα γίνεται ορατό. Πριν κάποιος σκεφτεί να διώξει την Ελλάδα από τη Σένγκεν θα έπρεπε πρώτα να εκπονήσει ένα σχέδιο ειρήνης για της γειτονικές περιοχές».
Για την στάση των «χωρών του Βίζενγκραντ» λέει χαρακτηριστικά ότι «φαίνονται ως εάν να είχαν εγκαταλείψει εντελώς την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», η δε «πόλωση (στην Ευρώπη) του θυμίζει τον ψυχρό πόλεμο». Αυτό που χρειαζόμαστε κατά τον Ράμελοφ είναι «μια πανευρωπαϊκή πολιτική ασύλου, η οποία όμως θα έχει εφαρμογή μόνον εάν υπάρξει μια πανευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική».
Για τα ακροδεξιά κινήματα που αναπτύσσονται λόγω του προσφυγικού πιστεύει ότι «πρέπει να αποφασίσουμε αν θα υπεραμυνθούμε της φιλελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας ή θα αφήσουμε να μας γονατίσει». Πάντως το όνειρό του «παραμένει η αδελφική συνύπαρξη στις κοινωνίες μας και μεταξύ των εθνών μας».
enikonomia.gr
