Η αδυναμία εξεύρεσης θέσης εργασίας στα πανεπιστήμια και ΤΕΙ για τους νέους ερευνητές των ελληνικών ΑΕΙ αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα, δήλωσε η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, Σία Αναγνωστοπούλου.

«Το πρόβλημα είναι οι νέοι επιστήμονες που μένουν εκτός αγοράς. Που δεν βρίσκουν δουλειά ούτε μέσα στα ίδια τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, να ανανεώσουν το αίμα. Η ελληνική κοινωνία επένδυσε πάρα πολύ. Έχουμε γύρω στους 7.000-8.000 ανθρώπους που στελεχώνουν θέσεις εργασίας σε πανεπιστήμια του εξωτερικού ή σε άλλες δουλειές του εξωτερικού, ερευνητικά κέντρα, νοσοκομεία κ.λπ. Μιας Πολιτείας το καθήκον είναι να τροφοδοτήσει τα ιδρύματά της και τους χώρους εργασίας με αυτό το νέο αίμα. Δεν μπορείς να αφήνεις αόρατους από την κοινωνία το σημαντικότερο κομμάτι του», είπε μιλώντας στο MEGA.

«Τώρα, με το που θα μπει ο Γενάρης, θα προκηρύξουμε 500 θέσεις μελών ΔΕΠ», ανέφερε.

Για τα ΤΕΙ, η κ. Αναγνωστοπούλου είπε ότι η πρόταση της κυβέρνησης «είναι να γίνουν πανεπιστήμια εφαρμοσμένων επιστημών», αναγνωρίζοντας ότι «είμαστε από τις σπάνιες χώρες που δεν έχουν αναδείξει την τεχνολογική εκπαίδευση». Υπογράμμισε δε ότι υπάρχει πρόθεση να κάνουν διδακτορικό στα ΤΕΙ και συμπλήρωσε: «Είναι ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, αλλά ο τίτλος πανεπιστήμια έχει την πρωτοκαθεδρία, τα ΤΕΙ τα αφήσαμε ως παράλληλο, αλλά χαμηλότερο από τα πανεπιστήμια. Στον εθνικό διάλογο θα λυθούν αυτά».

Σχετικά με την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου, η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας υποστήριξε ότι «μια μεταρρύθμιση έχει νόημα όταν κινητοποιεί ομάδες της κοινωνίας, όταν δηλαδή συνομιλεί με ένα πραγματικό πρόβλημα της κοινωνίας». «Θέλω να ξέρω, αυτή η μεταρρύθμιση με ποιες ομάδες της κοινωνίας συνομίλησε;» αναρωτήθηκε. «Έχουμε κάνει το τέρας του κακού τους φοιτητές, και τη συμμετοχή τους», συμπλήρωσε ενώ διερωτήθηκε εάν οι «άλλες ευρωπαϊκές χώρες που το εφαρμόζουν είναι οπισθοδρομικές;».

«Το πρόβλημα του ελληνικού πανεπιστημίου δεν είναι η εξωστρέφειά του, οι περισσότεροι καθηγητές και οι φοιτητές μας είναι μονίμως σε συνομιλία με τη διεθνή κοινότητα. Το πρόβλημα είναι ότι είχαμε ένα κράτος πελατειακών σχέσεων. Οι σπουδές δεν υστερούσαν», τόνισε ακόμη.

Τέλος, σχετικά με τους αιώνιους φοιτητές, επισήμανε πως «τα χρόνια των σπουδών είναι 4+2, από εκεί και πέρα κανένας φοιτητής μένει ή δεν μένει, δεν έχει κανένα προνόμιο, δεν απασχολεί το πανεπιστήμιο».

enikonomia.gr