Γράφει ο Σταύρος Στραβόλαιμος
Την Κυριακή 1η Οκτώβριου 2017 στη Νεδουσα Μεσσηνίας θα γίνουν για μια φορά ακόμα εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τον ήρωα Νικηταρά.
Με την ευκαιρία λοιπον αυτή, θα ήθελα να καταθέσω τα έξης. Στα «πισινά χωριά» του Μυστρά, όπως τα ονόμαζαν παλιότερα η στα χωριά του ορεινού όγκου της Καλαμάτας, όπως τα λένε σήμερα, στο γραφικό χωριό νέδουσα γεννήθηκε ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος, αυτό το λιοντάρι του Μοριά που τα έδωσε όλα για την πατρίδα του αλλά «πέθανε στην ψάθα», όπως λέει ο λαός μας.
Δεν πρόκειται να αναφερθώ στην ανδρεία και τα κατορθώματα του γιατί είναι πιστεύω γνωστά σε όλους. Θα ήθελα όμως να θυμίσω μια μικρή ιστορία για τον Νικηταρά, όταν ήταν στα τελευταία του βίου του με ελεύθερη την πατρίδα.
Του είχε δώσει το κράτος «ευγνωμονών» όπως διαχρονικά κάνει με τους άξιους, «άδεια επαίτη» σε ένα στέκι κοντά στη σημερινή εκκλησία Ευαγγελιστρίας στον Πειραιά. Άρρωστος από τις φυλακίσεις και τις κακουχίες και μισότυφλος από το ζάχαρο, ερχόταν κάθε Παρασκευή και ζητιάνευε για να κερδίζει τα προς το ζην.
Προσέξτε όμως φιλότιμο, αξιοπρέπεια και περηφάνια ενός γίγαντα. Μια μέρα έρχεται να τον δει ένας πρέσβης που έμαθε γιαυτόν και μόλις ο ήρωας αντιλαμβάνεται ποιος είναι, μαζεύει γρήγορα το απλωμένο του χέρι και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-Πρέσβης: «Τι κάνετε στρατηγέ μου» ;
-Νικηταράς: «Απολαμβάνω την ελεύθερη πατρίδα».
-Πρέσβης: «Μα εδώ την απολαμβάνετε καθισμένος στο δρόμο»;
-Νικηταράς: Η πατρίδα μου έχει χορηγήσει σύνταξη για να ζω καλά αλλά εγώ έρχομαι εδώ για να παίρνω μια ιδέα πώς περνάει ο κόσμος.
Ο πρέσβης βλέποντας την υπερηφάνεια του μεγάλου αγωνιστή, αποφασίζει να φύγει χαιρετώντας τον ευγενικά και με τρόπο αφήνει να του πέσει ένα πουγκί με χρυσές λίρες για να μην προσβάλει τον πάμφτωχο στρατηγό. Ο Νικηταράς ακούει τον ήχο, πιάνει το πουγκί και φωνάζει στον πρέσβη.
– Νικηταράς: «Σου έπεσε το πουγκί σου. Πάρτο για να μην το βρει κανείς και το χάσεις».
Το σπίτι που γεννήθηκε αυτός ο μεγάλος άνδρας στη Νέδουσα αγόρασε με φιλότιμες προσπάθειες ο πολιτιστικός σύλλογος Νεδουσαίων. Έχει δώσει το μεγαλύτερο μέρος του τιμήματος και πασχίζει τώρα να αποπληρώσει ένα μικρό μέρος στον πωλητή, για να μπορέσει στη συνέχεια να το ανακαινίσει προκειμένου να γίνει μουσείο και να πάρει τη θέση που του αρμόζει στην Ιστορία του τόπου.
Είναι ένα όνειρο ζωής αυτών των ανθρώπων που θέλουν να τιμήσουν τον συμπατριώτη κορυφαίο αγωνιστή για την ελευθερία της πατρίδας μας. Θερμός συμπαραστάτης και μπροστάρης στον αγώνα που κάνει ο άξιος Σύλλογος, είναι ο δραστήριος Ιερέας του χωριού, ένας ακούραστος και πρόθυμος άνθρωπος.
Την προσπάθεια αυτή έχουμε υποχρέωση να στηρίξουμε εμπράκτως από το περίσσευμα η το υστέρημα μας όλοι οι Μεσσήνιοι πολίτες. Είναι χρέος μας να αποδώσουμε τιμή στον Νικήτα Σταματελόπουλο χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις.
Ο σύλλογος έχει ανοίξει λογαριασμό για όσους επιθυμούν να συνεισφέρουν τον οβολό τους στην ευγενή αυτή προσπάθεια.
