Μαζική  και μαχητική συγκέντρωση-πορεία διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα, ενάντια στην Ισραηλινή κατοχή λίγη ώρα πριν τη βάρβαρη θηριωδία των Ισραηλινών να  βομβαρδίσουν νοσοκομείο στη Γάζα με εκατοντάδες νεκρούς.

 Η συγκέντρωση ξεκίνησε με απαγγελία του ποιήματος «Φλόγες σκίζουνε τον ουρανό της Γάζας» του Παναγιώτη Μπελίτσου από τον ηθοποιό-σκηνοθέτη Κώστα Χαλκιά. Στη συνέχεια διαβάστηκε (επισυνάπτεται) ένα εξαιρετικό-συγκινητικό κείμενο που έγραψε και ανέγνωσε η  Λυδία Άιζενμπαχ,  γεωπόνος, φλαουτίστας,  παλαιστινιακής καταγωγής δεύτερης γενιάς. Ακούστηκαν επίσης  ζωντανά τα αντιπολεμικά τραγούδια «Κεμάλ» και «Μαλαματένια λόγια» από τις ερασιτέχνες μουσικούς  Μαρία και  Μαριάννα. Χαιρετισμό και κάλεσμα υπεράσπισης της Παλαιστίνης  απηύθυνε ο Σαντάμ, Σύριος μετανάστης δεύτερης γενιάς, κάτοικος της πόλης.

Η κεντρική ομιλία, πραγματοποιήθηκε από τον Δημήτρη Οικονομάκο,  μέλος της  Επιτροπής Ειρήνης, Δημοτικό Σύμβουλο Καλαμάτας, με τη «Λαϊκή Συσπείρωση».

Στην ομιλία του ανάμεσα στα άλλα σημείωσε τα εξής: “Το τεράστιο κύμα προπαγάνδας των ΜΜΕ στην Ελλάδα και διεθνώς για να εξαγνίσουν την Ισραηλινή κατοχή. Παρέθεσε τα ιστορικά γεγονότα της κατοχής και την βάρβαρη καθημερινότητα που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι. Επέκρινε τη στάση της κυβέρνησης να στηρίξει την Ισραηλινή κατοχή και να στείλει τη φρεγάτα Ψαρά στη Μέση Ανατολή. Αναφέρθηκε στις κατάπτυστες ανακοινώσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ που στηρίζουν ουσιαστικά το κράτος δολοφόνο αλλά και το ρόλο τους στην αναβάθμιση των στρατιωτικών σχέσεων  της Ελλάδας με το Ισραήλ. Ιδιαίτερα στάθηκε στο αεροδρόμιο της Μεσσήνης που έχει γίνει μαγνήτης επιθέσεων μετά την ανάθεση σε Ισραηλινούς του Νατοϊκού Κέντρου Εκπαίδευσης Πιλότων.”

Κλείνοντας αναφέρθηκε στις ελπιδοφόρες διαδηλώσεις στη Νέα Υόρκη, στο  Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στο Παρίσι, στη Μασσαλία και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου που αντιστέκονται στη προπαγάνδα των μεγάλων ΜΜΕ.

Τέλος παρέθεσε τα αιτήματα της συγκέντρωσης:

·           Να τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή.

·        Να γυρίσει πίσω η φρεγάτα Ψαρά από τη Μέση Ανατολή

·        Να σταματήσει η συμφωνία με το Ισραήλ και η Νατοϊκή εκπαίδευση  πιλότων στο αεροδρόμιο της Μεσσήνης.

·        Τη δημιουργία ενιαίου ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ στα σύνορα του 1967, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του.

·        Το δικαίωμα επιστροφής όλων των Παλαιστίνιων προσφύγων στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

·        Την άμεση απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων και άλλων πολιτικών κρατουμένων που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές

Ακολουθεί το κείμενο  της Λυδία Άιζενμπαχ, Γεωπόνος MSc Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Απόφοιτος Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας «Μαρία Κάλλας»,Διπλωματούχος Φλαουτίστα Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας, Παλαιστινιακής καταγωγής 2ης γενιάς:

Αν η Μεσσηνία ήταν Παλαιστίνη…

Ένα οδοιπορικό στην καθημερινότητά σου.

Πρώτο σενάριο:

Αν η Μεσσηνία ήταν κομμάτι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης:

• Ας υποθέσουμε ότι για κάποιο λόγο έχεις να μετακινηθείς από την Καλαμάτα στην Κυπαρισσία. Υπάρχει ένας καινούργιος δρόμος ταχείας κυκλοφορίας τον οποίον όμως απαγορεύεται να χρησιμοποιήσεις ως Παλαιστίνιος. Πρέπει να πάρεις τις παρακάμψεις μέσα απ’ τα χωριά κάνοντας τον πενταπλάσιο χρόνο. Επίσης θα πρέπει να σταματήσεις τουλάχιστον μια φορά σε ένα από τα checkpoints του κατακτητή για έλεγχο χαρτιών και να απαντήσεις σε ερωτήσεις για την κατεύθυνση

και τον λόγο μετακίνησής σου. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να

καθυστερήσεις από λίγα λεπτά έως ώρες ή ακόμα και να σου απαγορευτεί η διέλευση χωρίς να υπάρχει ο οποιοσδήποτε λόγος. Αν τολμήσεις να κάνεις οποιαδήποτε κίνηση διαμαρτυρίας παίζεις κορώνα γράμματα τη ζωή σου… Με συνοπτικές διαδικασίες καθαρίζεσαι από τους πάντα οπλισμένους στρατιώτες.

• Ας υποθέσουμε ότι έχει έρθει ένας φίλος σου στην Αθήνα (π.χ. τα Ιεροσόλυμα) και έχεις την επιθυμία να τον συνοδέψεις και να του δείξεις την πόλη. Αδύνατον αν είσαι Παλαιστίνιος. Για “τιποτένιους” λόγους δεν υπάρχει περίπτωση να σου επιτρέψουν τη διέλευση και πρόσβαση.

• Έχεις το σπίτι με την οικογένειά σου στη Βέργα με κάποιες ελιές για να  βγάζετε τα  προς το ζην. Μια μέρα σου καίνε μέρος του ελαιώνα και σου αφήνουν τελεσίγραφο κάτω απ’ την πόρτα λίγων ωρών για να εγκαταλείψεις πλήρως την περιοχή. Αν προσπαθήσεις να αντισταθείς η κατάληξή σου είναι βέβαιη…

Σε ακριβώς αυτά τα εδάφη θα δημιουργηθεί ένας μικρός οικισμός του κατακτητή. Θα είναι βαριά περιφραγμένος και θα φρουρείται από στρατιώτες. Θα δημιουργηθούν στάσεις λεωφορείων στους δρόμους για να εξυπηρετούν μόνο αυτούς τους εποίκους και θα φυλάγονται από οπλισμένους στρατιώτες ακόμα και για έναν επιβάτη.

Δεύτερο σενάριο:

Αν η Καλαμάτα ήταν η Λωρίδα της Γάζας:

• Αν ήσασταν από τους τυχερούς και γεννιόσασταν στην Καλαμάτα-Γάζα ως απόγονοι των προσφύγων της κατοχής του 1948 δεν θα μπορούσατε να κάνετε κάποιο όνειρο της ζωής σας πραγματικότητα. Ένα τοίχος από μπετόν εμποδίζει οποιαδήποτε ανταλλαγή με τον έξω κόσμο. Η διέλευση ελέγχεται αυστηρότατα από ισχυρά οπλισμένες ομάδες του κατακτητή. Αν δε, είχες όνειρα να ταξιδέψεις κάπου στο

εξωτερικό ελάχιστες οι πιθανότητες να σε αφήσουν να πραγματοποιηθεί αυτό….

Δεν έχεις κανέναν έλεγχο της ζωής σου πλέον και εξαρτάσαι απ’ τις ορέξεις και διαθέσεις του κατακτητή σου….

Εσύ πώς θα ένιωθες σ’ αυτή την κατάσταση; Θα μπορούσες να ζήσεις έτσι;

Τα παραπάνω σενάρια δεν είναι βγαλμένα απ’ το μυαλό κανενός. Είναι πραγματικότητες που αντίκρισα ιδίοις όμμασι στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ως μέλος της ειρηνευτικής πολιτιστικής φωνής της Παλαιστίνης με τη Συμφωνική Παλαιστινιακή Ορχήστρα Νέων (PYO)

και την Εθνική Παλαιστινιακή Ορχήστρα (PNO). Σκεφτόμουν, μα πώς γίνεται ένας λαός να υπομένει τέτοια απαξίωση και εξευτελισμό; Παρόλα αυτά οι Παλαιστίνιοι είναι περήφανος λαός, ταλαντούχος, μορφωμένος λαός που διψάει για ειρήνη και δικαιοσύνη.

Ζητάει αυτά που για εμάς είναι αυτονόητα και αντ’ αυτού τσακωνόμαστε για πταίσματα μπροστά στις δυσκολίες αυτού του λαού. Επίσης να ειπωθεί ότι υπάρχουν αρκετοί Παλαιστίνιοι Ελληνορθόδοξοι, Καθολικοί, Δρούζοι κ.ά. στο θρήσκευμα. Ο λαός της Παλαιστίνης έχει μάθει να αποδέχεται τη διαφορετικότητα, ζει με αυτή εδώ και αιώνες.

Αυτό που ζητά είναι να ακουστεί επιτέλους αυτή η κραυγή για δικαιοσύνη για να μπορέσουν να συνυπάρξουν ειρηνικά όλες οι πλευρές.

Τα κράτη της Δύσης αντί να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα κατά της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται και να βοηθήσουν με όλες τους τις δυνατότητές και δυνάμεις να επιλυθεί η επί δεκαετίες καταπάτηση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην πολύπαθη περιοχή, αναλώνονται στην αποδοχή και αναπαραγωγή του εκδικητικού νόμου “Οφθαλμόν αντί οφθαλμού”. Αναρωτιέμαι πώς γίνεται μέσα σε λίγες μόνο ώρες να σβηστούν οι αιματηρές πολεμικές μνήμες των προγόνων μας, οι αρχές του Χριστιανισμού, του Διαφωτισμού και των θεμελιωδών αρχών της ειρήνης και ελευθερίας που ισχυρίζονται πως έχουν ως πυλώνα τους τα σύγχρονα κράτη;