Η δη­μι­ουρ­γί­α ε­παρ­κούς θε­σμι­κού πλαι­σί­ου πρέ­πει να προ­η­γη­θεί των ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Στην “συμ­φω­νί­α” αυ­τή έ­χουν κα­τα­λή­ξει κυ­βέρ­νη­ση και τρό­ι­κα σύμ­φω­να με αρ­μό­διο στέ­λε­χος του Υπ. Οι­κο­νο­μι­κών, το ο­ποί­ο υ­πο­στή­ρι­ξε ό­τι των ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­σε­ων θα “πρέ­πει να προ­η­γη­θεί η δη­μι­ουρ­γί­α Α­νε­ξάρ­τη­των Αρ­χών”.

Σύμφωνα με δημοσίευμα του C­a­p­i­t­al.gr, οι Αρ­χές αυ­τές θα κα­θο­ρί­ζουν το πλαί­σιο στο ο­ποί­ο θα πρέ­πει να δρο­μο­λο­γη­θεί η ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­ση των κρα­τι­κών ε­πι­χει­ρή­σε­ων, αλ­λά και των άλ­λων πε­ρι­ου­σια­κών στοι­χεί­ων που θα ε­νι­σχύ­σουν την δι­α­δι­κα­σί­α α­πο­μεί­ω­σης του χρέ­ους.

Η συμ­φω­νί­α αυ­τή ι­σο­δυ­να­μεί με σι­ω­πη­ρή α­να­βο­λή των ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων οι ο­ποί­ες έ­τσι κι αλ­λι­ώς φαί­νε­ται να.­.. καρ­κι­νο­βα­τούν για υ­πο­κει­με­νι­κούς αλ­λά και αν­τι­κει­με­νι­κούς λό­γους.

Ει­δι­κά για ε­πι­χει­ρή­σεις που α­φο­ρούν την δι­α­χεί­ρι­ση φυ­σι­κών πό­ρων (νε­ρά, ο­ρυ­κτά, κ.λ.π.­), γης, αλ­λά και υ­πη­ρε­σι­ών (με­τα­φο­ρές, κ.λ.π.) έ­χει συ­νε­κτι­μη­θεί ό­τι η Ελ­λά­δα δεν δι­α­θέ­τει ε­παρ­κές πλαί­σιο Α­νε­ξάρ­τη­των Αρ­χών δι­α­χεί­ρι­σης και για τον λό­γο αυ­τό θα πρέ­πει να προ­η­γη­θεί η δη­μι­ουρ­γί­α τους και να α­κο­λου­θή­σουν οι πρά­ξεις ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­σης.

Πέ­ραν πάν­τως της δι­α­πί­στω­σης αυ­τής και του γε­γο­νό­τος ό­τι η υι­ο­θέ­τη­ση μιας τέ­τοι­ας “α­κο­λου­θί­ας” δι­α­δι­κα­σι­ών θα ο­δη­γή­σει σε πε­ραι­τέ­ρω α­να­βο­λή των πε­ρισ­σο­τέ­ρων α­πό τα προ­γράμ­μα­τα ι­δι­ω­τι­κο­ποί­η­σης, κα­θο­ρι­στι­κό ρό­λο φαί­νε­ται να παί­ζει και το γε­γο­νός ό­τι η δι­ε­θνής συγ­κυ­ρί­α πα­ρα­μέ­νει προ­βλη­μα­τι­κή.

Σύμ­φω­να με τις ε­κτι­μή­σεις που έ­χουν δι­α­μορ­φω­θεί στο κυ­βερ­νη­τι­κό ε­πι­τε­λεί­ο οι α­πό­πει­ρες ι­δω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων αν­τι­με­τω­πί­ζουν με­γά­λες δυ­σκο­λί­ες. Και ε­κτός ε­λα­χί­στων πε­ρι­πτώ­σε­ων που ευ­νο­ή­θη­καν εί­τε α­πό το αν­τι­κεί­με­νο (ό­πως π.χ. Ο­ΠΑΠ) εί­τε λό­γω συγ­κυ­ρί­ας, ό­πως για πα­ρά­δειγ­μα οι ΑΜΚ των τρα­πε­ζών με­τά την πρώ­τη έ­ξο­δο στις α­γο­ρές του ελ­λη­νι­κού δη­μο­σί­ου, τα προ­βλή­μα­τα πα­ρα­μέ­νουν με­γά­λα ι­δι­αί­τε­ρα στην ε­νέρ­γεια, ό­πως έ­χει α­πο­δεί­ξει η μέ­χρι σή­με­ρα εμ­πει­ρί­α.

Μια τέ­τοι­α α­να­βο­λή πάν­τως αλ­λά­ζει ση­μαν­τι­κά το πλαί­σιο στο ο­ποί­ο ε­πρό­κει­το να συ­ζη­τη­θεί το θέ­μα του χρέ­ους και για το ο­ποί­ο οι ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σεις έ­χουν α­πο­τε­λέ­σει βα­σι­κό στοι­χεί­ο της δι­α­μόρ­φω­σης του πρώ­του και του δεύ­τε­ρου μνη­μο­νί­ου. Προς το πα­ρόν πάν­τως δεν έ­χει υ­πάρ­ξει αλ­λα­γή στους οι­κο­νο­μι­κούς στό­χους των α­πο­κρα­τι­κο­ποι­ή­σε­ων και κα­τά τα λε­γό­με­να των στε­λε­χών του υ­πουρ­γεί­ου Οι­κο­νο­μι­κών δεν θα γί­νει κά­τι τέ­τοι­ο α­φού η δη­μι­ουρ­γί­α ε­παρ­κούς θε­σμι­κού πλαι­σί­ου δεν αλ­λά­ζει τους στό­χους αλ­λά δι­ευ­κο­λύ­νει την υ­λο­ποί­η­σή τους.­..

Οι κα­θυ­στε­ρή­σεις πάν­τως σε σχέ­ση με τα αρ­χι­κά χρο­νο­δι­α­γράμ­μα­τα α­να­φί­βο­λα θα ε­πη­ρε­ά­σουν τον αρ­χι­κό σχε­δια­σμό. Αλ­λά ό­πως υ­πο­στη­ρί­ζε­ται αρ­μο­δί­ως, οι κα­θυ­στε­ρή­σεις αυ­τές θα ή­ταν α­να­πό­φευ­κτες εί­τε λό­γω της συγ­κυ­ρί­ας εί­τε λό­γω της α­νε­πάρ­κειας θε­σμι­κού πλαι­σί­ου. Το γε­γο­νός αυ­τό άλ­λω­στε δι­α­πι­στώ­νε­ται σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις ι­δι­ω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων που εί­χαν προ­γραμ­μα­τι­σθεί και οι ο­ποί­ες σκον­τα­φτουν εί­τε στο νο­μι­κό πλαί­σιο εί­τε σε άλ­λα θε­σμι­κά εμ­πό­δια.

Το α­ξι­ο­ση­μεί­ω­το πάν­τως ε­δώ εί­ναι ό­τι στην ι­σω­πη­ρή αυ­τή.­.. α­να­βο­λή φέ­ρε­ται να έ­χει ε­ξα­σφα­λι­σθεί – αυ­τό υ­πο­στη­ρί­ζε­ται α­πό αρ­μό­δια στε­λέ­χη του Υπ. Οικονομικών – η συμφωνία της τρόικας !

capital.gr