Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης
Η αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ να δείξει ότι παραμένει ένα κομμάτι της αριστεράς είναι εμφανής. Λίγες μέρες μετά την επιστροφή του πρωθυπουργού από το ταξίδι υποτέλειας που πραγματοποίησε στις ΗΠΑ ο κομματικός μηχανισμός έκανε επίσκεψη μνήμης στη Μακρόνησο ως αντίδοτο στον αμερικανικό ιό. Εκεί είδαμε διάφορες ευτράπελες και συνάμα θλιβερές σκηνές , όπως εκείνη του κ. Ρήγα με το συμβολισμό της υψωμένης γροθιάς. Μια κίνηση που στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι αναβάπτισε το κόμμα στην αριστερή κολυμπήθρα.
Η προσπάθεια, επίσης, της κυβέρνησης να δείξει φιλολαϊκό προφίλ είναι παλιά και μάλλον αποτυχημένη. Όσες φορές το δοκίμασε δεν της βγήκε. Θυμάμαι πέρυσι τέτοιον καιρό, περίπου, ανακοίνωνε ότι θα μοιράσει τα ψίχουλα του πλεονάσματος «στα κοινωνικά στρώματα που πλήττονται περισσότερο από τα μνημόνια». Μάλιστα το βάφτισε 13η σύνταξη. Τα πανηγύρια γρήγορα σταμάτησαν, όταν οι δανειστές και πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας δήλωσαν άγνοια και έκαναν δριμύτατες παρατηρήσεις, γιατί δε ρωτήθηκαν . Οι εντολοδόχοι των Αθηνών αμέσως συμμορφώθηκαν ζητώντας συγνώμη και δηλώνοντας ότι εφεξής κάθε κίνηση τους θα έχει την έγκριση της τρόικας.
Το ίδιο σκηνικό, με μεγαλύτερη προσοχή είναι η αλήθεια, επιχειρεί να στήσει αυτό το διάστημα το κυβερνητικό επιτελείο. Βγήκε περιχαρής ο υπουργός Επικρατείας , ο κ. Βερναδάκης, και ανακοίνωσε ότι και φέτος θα δοθεί μέρισμα στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας . Από κει και πέρα άρχισαν οι διαρροές και τα σενάρια. Θα διανεμηθούν 1000 ευρώ σε ένα εκατομμύριο πολίτες ή τα ίδια χρήματα σε μισό εκατομμύριο; Θα είναι μέσα οι δικαιούχοι του ΕΚΑΣ ή εκείνοι του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης; Και οι υποθέσεις συνεχίζονται και το ελεεινό παιχνίδι με την εξαθλιωμένη κοινωνία καλά κρατεί. Οι δανειστές, βεβαίως, έχουν άλλη άποψη και ζητούν να εξοφληθούν οι οφειλές του Δημοσίου. Όπως είναι γνωστό στο τέλος θα γίνει ό, τι εκείνοι ζητήσουν.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς γιατί δεν κατευθύνονται τα χρήματα αλλού, όταν μάλιστα υπάρχει κυβερνητική παραδοχή ότι έγιναν παράνομες παρακρατήσεις ή όταν υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων για επιστροφή χρημάτων κ.α. Ένα τέτοιο παράδειγμα πραγματικής κλοπής προέρχεται από το χώρο των συνταξιούχων. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η κατηγορία αυτή επιβαρύνθηκε με κρατήσεις 4 % και αργότερα 6% υπέρ του ΕΟΠΠΥ με βάση την πλασματική και όχι την πραγματική τους σύνταξη. Μάλιστα σε πρόσφατη συνάντηση που είχε το δίκτυο των συνταξιούχων με τον υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, ο κ Πετρόπουλος παραδέχτηκε την παράνομη παρακράτηση των εισφορών και υποσχέθηκε την αναδρομική επιστροφή τους.
Η κυβέρνηση όμως, δε χάνει κάτι μοιράζοντας υποσχέσεις που γρήγορα ξεχνιούνται. Δεν είναι δα ούτε η πρώτη , ούτε η τελευταία φορά. Η απάντηση στο γιατί μοιράζει μερίσματα με αυτόν τον τρόπο είναι απλή: γιατί στήνει άλλο ένα σόου «φιλολαϊκής» πολιτικής , άλλο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα και προσδοκά οφέλη. Γιατί θέλει να περάσει στους ευρισκόμενους κάτω από τα όρια της φτώχειας πολίτες το μήνυμα ότι οι θυσίες τους πιάνουν τόπο. Ότι σε λίγο να , ξημερώνει . Η χώρα θα γυρίσει σελίδα. Ότι μπαίνουμε στη μεταμνημονιακή Ελλάδα , όπου όλα θα είναι καλύτερα καις ας υπάρχει επιτήρηση και επιτροπεία της χώρας ως το 2060. Αν πήγαιναν τα χρήματα για να διορθωθούν αδικίες, όπως εκείνη των συνταξιούχων, δε θα μπορούσε να παιχτεί όλη αυτή η παράσταση των μερισμάτων.
Των ματωμένων μερισμάτων που δημιουργήθηκαν από το ξεζούμισμα των πολιτών, από το ξεπούλημα της Ελλάδας, από το γδάρσιμο της κοινωνίας , από την ταπείνωση της χώρας και του λαού της. Γι αυτά τα ματωμένα μερίσματα θα έπρεπε να ντρέπονται και όχι να καμαρώνουν. Αλλά, μάλλον, ο κ Τσίπρας και η κυβέρνηση του δε νιώθουν ότι τσαλακώνεται η αξιοπρέπεια τους και δεν εξευτελίζονται, όταν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί «σύμμαχοι» τους τραβούν το αυτί υπενθυμίζοντας τους με τρόπο προσβλητικό και προκλητικό ποιος τελικά κάνει κουμάντο σε αυτόν τον πολύπαθο τόπο.
Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
