Γράφει η Αντωνία Μπούζα
Στο ίδιο έργο θεατές βρίσκεται πάλι η Ελληνική κοινωνία , από την εκμετάλλευση του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών, από το πολιτικό προσωπικό, το οποίο ανάλογα με τη θέση που βρίσκεται κάθε φορά, επιχειρεί ή να κατευνάσει ή να ξεσηκώσει ή να εκμεταλλευθεί προς όφελος του, την κοινή γνώμη.
Ουδείς ξεχνά την εργαλειοποίηση των αγανακτισμένων Ελλήνων του 2010 , την τοξικότητα και προπηλακισμούς, όπως και τις αρνητικές επιπτώσεις και τα προβλήματα, που μετέπειτα η κατάσταση αυτή επέφερε στην ίδια μας την πατρίδα και στους πολίτες .
Είναι αυτονόητο, πως το πάθημα του 2010 , πρέπει να γίνει μάθημα το 2025.
Για να μην υπάρξει όμως, καμία παρερμηνεία.
Εύλογα και δίκαια οι συγγενείς των αθώων θυμάτων των Τεμπών, ζητούν την αλήθεια, τη δικαίωση και την τιμωρία όσων ευθύνονται με πράξεις ή παραλείψεις. Οι οικογένειες αυτές πενθούν, έχουν δίκαιη οργή και θλίψη, αφού η ζωή τους πλέον έχει σφραγιστεί από το βαρύ πένθος.
Η καπηλεία σήμερα έγκειται, πως με βάση αυτό το τραγικό δυστύχημα , επιχειρείται η δημιουργία ενός αντικυβερνητικού μετώπου, στα πρότυπα του 2010.
Την αθρόα και άδολη συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών, που ζήτησαν εμφατικά, αναμένοντας και το πόρισμα του ΕΜΠ, να μην επιχειρηθεί καμία συγκάλυψη και κουκούλωμα, οι «γνωστοί» του πολιτικού συστήματος που επενδύουν στην προσέλκυση ψηφοφόρων μέσα από την αναταραχή και όχι μέσα από την ειρηνική διαδικασία και με όχημα, μόνο τις θέσεις και προτάσεις των κομμάτων τους, προσπαθούν να την καπηλευτούν.
Η ομοιότητα του 2010 και του σήμερα ανατριχιαστικά ίδια. Σήμερα μάλιστα, έφτασαν κάποιοι να προσπαθήσουν να φανατίσουν τόσο πολύ την κοινή γνώμη , μιλώντας για «δολοφόνους» , που ως γεγονός, οδηγεί τους νοήμονες πολίτες, να βάλουν στην άκρη το θυμικό τους και τις πικρίες τους και να πάρουν θέση, σε όλο αυτό που επιχειρείται να γίνει.
Ποίο πρέπει όμως να είναι το καθολικό αίτημα των πολιτών; Να γίνει όσο πιο σύντομα η δίκη, να τρέξει πολύ γρήγορα η Δικαιοσύνη, να καθίσουν στο σκαμνί ΟΛΟΙ όσοι εμπλέκονται και να δοθεί κάθε διευκόλυνση στη διάρκεια αυτής της δικαστικής διαδικασίας.
Στον αντίποδα της λογικής, έρχεται η εμφανής καπήλευση που ενοχλεί, ενώ στις συγκεντρώσεις είδαμε πως επιχειρήθηκε Κράτος, ΕΕ και κεφάλαιο, να δαιμονοποιηθούν, ενώ κάποιοι φάνηκε πως ετοιμάζουν μέχρι και λαϊκά δικαστήρια.
Δεν προτίθεμαι φυσικά να αθωώσω καμία υπερβάλλουσα λανθασμένη συμπεριφορά κυβερνητικών αξιωματούχων, που στην πρεμούρα να φανούν αρεστοί, θέτουν με συμπεριφορές και δηλώσεις , τη μισή κοινωνία απέναντί τους, άλλωστε έχω ιδίαν άποψη των λάθος χειρισμών, στα Περιφερειακά ζητήματα της Πελοποννήσου.
Όμως δεν αποδέχομαι στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, κάποιοι να μιλούν για δολοφόνους και ιδίως κόμματα που έδειξαν πρωτοφανή αναλγησία, σκληρότητα και τη «δήθεν» δημοκρατικότητά τους , απέναντι σε συντρόφους τους ή όσα πολιτικά πρόσωπα διαχέουν μόνο τοξικότητα στον πολιτικό τους λόγο , αφού πρώτα έχουν αφανίσει και φιμώσει, κάθε άλλη φωνή μέσα στο ίδιο το κόμμα τους .
Οι παραλείψεις που οδήγησαν στο ατύχημα είναι πολλές και διαχρονικές και οι ευθύνες, είτε πολιτικές, είτε ποινικές, συγκεκριμένες.
Στο προκείμενο όμως, είναι ολοφάνερο πως τις αντιπολιτεύσεις της Χώρας μας, τις απασχολεί μόνο η πολιτική σπέκουλα και η φθορά της Κυβέρνησης και όχι, μόνο η αλήθεια και η απόδοση δικαιοσύνης.
Είναι φανερό πως εκείνο που επιθυμούν οι πολίτες , διαφέρει από την επιθυμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης και είναι φυσικά, το να πέσει άπλετο φως στα γεγονότα, με τεκμηρίωση, με απόδοση ευθυνών και όχι με άναρθρες κραυγές, ενώ όσοι πραγματικά ευθύνονται, να πληρώσουν.
Πάντα στις μεγάλες πολιτικές κρίσεις , είναι απαραίτητες οι ψύχραιμες , σταθερές φωνές και όχι οι ένθερμες, αρεστές οπαδικές φωνές που βλέπουν μπροστά μόνο το συμφέρον τους , ενώ στις διάφορες κρίσεις σιωπούν.
Η Κυβέρνηση είναι φανερό, πως έλαβε έστω και αργά το μήνυμα της αναγκαιότητας της μετατόπισης από την ακαμψία , στη συνεννόηση και είμαι σίγουρη, πως θα διευκολύνει απόλυτα τις διαδικασίες , ώστε να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί δικαιοσύνη .
