Για χρή­ση με­θό­δων πα­λαι­ο­κομ­μα­τι­κής πα­ράγ­κας, για συ­στη­μα­τι­κή εκ­πό­ρευ­ση εκ­βια­σμών, α­πει­λών και υ­πο­σχέ­σε­ων κά­νουν λό­γο σε δελ­τί­ο τύ­που ο υ­πο­ψή­φιος δή­μαρ­χος Πύ­λου Η­λί­ας Κα­νά­κης και ο υ­πο­ψή­φιος δη­μο­τι­κός σύμ­βου­λος Πα­να­γι­ώ­της Γι­αν­νό­που­λος, α­να­φε­ρό­με­νοι στην προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο που α­φο­ρά στο δή­μο Πύ­λου Νέ­στο­ρος.

Συγ­κε­κρι­μέ­να το δελ­τί­ο τύ­που α­να­φέ­ρει τα ε­ξής:

«Εί­ναι προ­φα­νές ό­τι οι ε­κλο­γές και ι­δί­ως οι αυ­το­δι­οι­κη­τι­κές ε­κλο­γές θέ­τουν την κοι­νω­νί­α σε κί­νη­ση. Αυ­τή την κι­νη­το­ποί­η­ση, την ε­νερ­γη­τι­κό­τη­τα, την α­νη­συ­χί­α και κυ­ρί­ως την ω­ρι­μό­τη­τα της το­πι­κής κοι­νω­νί­ας εκ­φρά­ζει η Δη­μο­τι­κή μας πα­ρά­τα­ξη. Οι ε­κλο­γές δεν εί­ναι παι­δι­κή εκ­δρο­μή, εμ­πε­ρι­έ­χουν δι­λήμ­μα­τα, εν­σω­μα­τώ­νουν συγ­κρού­σεις, ε­πι­βάλ­λουν συγ­κρί­σεις και κα­τα­τεί­νουν σε α­πο­φά­σεις και κρί­σεις. Οι ε­κλο­γές ό­μως και  ει­δι­κό­τε­ρα το στά­διο που προ­η­γεί­ται αυ­τών, γνω­στό ως προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δος, δεν μπο­ρεί να υ­πο­βι­βα­στεί σε βάλ­το εκ­βια­σμών, σε πε­ρι­βό­λι υ­πο­σχέ­σε­ων, σε ο­πλο­στά­σιο α­πει­λών. Οι ε­κλο­γές δι­ε­ξά­γον­ται με κα­νό­νες που έ­χουν στό­χο την εγ­γύ­η­ση της αυ­θεν­τι­κό­τη­τας και της γνη­σι­ό­τη­τας της λα­ϊ­κής ψή­φου. Κά­θε δη­μο­τι­κή πα­ρά­τα­ξη και κά­θε υ­πο­ψή­φιος, ο­φεί­λει σε­βα­σμό στους κα­νό­νες αυ­τούς και συγ­χρό­νως έ­χει υ­πο­χρέ­ω­ση να εγ­γυ­η­θεί την ε­φαρ­μο­γή τους. Α­πό την ε­παύ­ριο της κα­τά­θε­σης των συν­δυα­σμών στο Πρω­το­δι­κεί­ο Κα­λα­μά­τας, κά­ποι­οι έ­χουν αρ­χί­σει ή­δη να χά­νουν την ψυ­χραι­μί­α τους, να τρο­μο­κρα­τούν­ται, να ξε­βο­λεύ­ον­ται κυ­ρί­ως. Εί­ναι αυ­τοί, που έ­ως πρό­σφα­τα πα­πα­γά­λι­ζαν θε­ω­ρί­ες πε­ρί ε­κλο­γι­κού πε­ρι­πά­του. Εί­ναι αυ­τοί που θέ­λουν την κοι­νω­νί­α σε α­κι­νη­σί­α, σε τέλ­μα, βαλ­τω­μέ­νη στα προ­βλή­μα­τά της και αι­μορ­ρα­γού­σα α­πό τα δει­νά της σκλη­ρής κα­θη­με­ρι­νό­τη­τας. Εί­ναι αυ­τοί που συγ­κρο­τούν το το­πι­κό πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό, που ε­πί δε­κα­ε­τί­ες δι­α­χει­ρί­στη­κε α­νε­πι­τυ­χώς τη δι­οί­κη­ση των το­πι­κών υ­πο­θέ­σε­ων με ρό­λους Νο­μαρ­χια­κών Συμ­βού­λων, Αν­τι­νο­μαρ­χών, Δη­μάρ­χων και Αν­τι­δη­μάρ­χων. Εί­ναι οι το­πι­κοί δη­μο­γέ­ρον­τες, οι τσι­φλι­κά­δες της το­πι­κής αυ­το­δι­οί­κη­σης, που τρέ­μουν στην ι­δέ­α και     α­πελ­πί­ζον­ται στη δι­α­πί­στω­ση, ό­τι η κοι­νω­νί­α, τους έ­χει ή­δη προ­σπε­ρά­σει, δι­ό­τι πο­λύ α­πλά τους έ­χει ζή­σει ε­πί μα­κρό­θεν. Εί­ναι αυ­τοί που α­δυ­να­τούν να κα­τα­νο­ή­σουν, ό­τι δεν μπο­ρούν να υ­πο­κρί­νον­ται πως δι­α­θέ­τουν δή­θεν τις λύ­σεις, λη­σμο­νών­τας ό­τι α­πο­τε­λούν έρ­μα στα αμ­πά­ρια και τρύ­πα στα ύ­φα­λα. Εί­ναι αυ­τοί, που αρ­νούν­ται να χω­νέ­ψουν ό­τι κα­νείς πο­τέ δεν α­νέ­βα­λε ού­τε εμ­πό­δι­σε το μέλ­λον. Ό­σοι με πο­λι­τι­κή υ­πο­κρι­σί­α, εμ­φα­νί­ζον­ται ως δύ­να­μη ελ­πί­δας, ας γνω­ρί­ζουν ό­τι η το­πι­κή κοι­νω­νί­α γνω­ρί­ζει ό­τι α­πο­τε­λούν μί­α α­δύ­να­μη ο­μή­γυ­ρη, μια ά­νευ­ρη πα­ρέ­α, που ευ­θύ­νε­ται εις ο­λό­κλη­ρον για το α­να­πτυ­ξια­κό έλ­λειμ­μα, το πο­λι­τι­στι­κό κε­νό και την α­που­σί­α κοι­νω­νι­κών δο­μών προ­στα­σί­ας του τό­που μας. Αυ­τός ο πο­λι­τι­κός θί­α­σος δεν μπο­ρεί να εμ­φα­νί­ζε­ται ως δυ­να­τός, ού­τε να υ­πο­κρί­νε­ται ό­τι συ­νι­στά ελ­πί­δα. Σε ό­λους αυ­τούς υ­πεν­θυ­μί­ζου­με ό­τι η Δη­μο­τι­κή μας πα­ρά­τα­ξη θα εγ­γυ­η­θεί την τή­ρη­ση των δη­μο­κρα­τι­κών κα­νό­νων, την αυ­θεν­τι­κό­τη­τα και τη γνη­σι­ό­τη­τα της ψή­φου κά­θε δη­μό­τη-τισ­σας. Κα­λού­με και προ­σκα­λού­με ό­λους αυ­τούς να α­πέ­χουν α­πό τη χρή­ση με­θό­δων πα­λαι­ο­κομ­μα­τι­κής πα­ράγ­κας, να παύ­σουν τη συ­στη­μα­τι­κή εκ­πό­ρευ­ση εκ­βια­σμών, α­πει­λών και υ­πο­σχέ­σε­ων, να παύ­σουν την ε­πι­δρο­μή σε συ­νει­δή­σεις με ό­χη­μα τις α­νάγ­κες και τα προ­βλή­μα­τα που οι ί­διοι δη­μι­ούρ­γη­σαν ή ό­ξυ­ναν. Τους κα­λού­με ε­πί­σης να παύ­σουν να εμ­φα­νί­ζον­ται ως με­σί­τες δι­ο­ρι­σμών ή ως γρα­φεί­ο ευ­ρέ­σε­ως ερ­γα­σί­ας. Σε ό­λους αυ­τούς υ­πεν­θυ­μί­ζου­με τα­πει­νώς ό­τι η υ­πέρ­βα­ση των κα­νό­νων του δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τι­σμού και της ε­κλο­γι­κής δι­α­δι­κα­σί­ας ε­λέγ­χε­ται και ποι­νι­κώς. Τέ­λος, τους θυ­μί­ζου­με ό­τι ο Δή­μος δεν εί­ναι Πρυ­τα­νεί­ο σι­τι­σμού πρου­χόν­των και προ­κρί­των.»