Της Εμμανουέλας Ααμέρ Μουλατσιώτη

Όλα δεδομένα. Σε αυτή τη ζωή τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Λες και κάποιος μας τα χρωστάει. Λες κι έχουμε κάνει κάτι για να τα κερδίσουμε…
Γκρινιάζουμε για τα πιο απλά. Στεναχωριόμαστε για το τίποτα. Από εγωισμό. Γιατί μας το χρωστάει η ζωή να μας τα φέρνει όλα δεξιά. Γιατί πρέπει όλα να τα ελέγχουμε. Τη στιγμή που ούτε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να κοντρολάρουμε έχουμε την απαίτηση να ελέγχουμε ¨τον καιρό, την κίνηση των δρόμων, ακόμα και την ώρα. Σαν κακομαθημένα παιδιά τα θέλουμε όλα δικά μας… Αυτή σου λέει είναι η κοινωνία των μεγάλων.
Η κοινωνία μάλλον των ”μικρών”, θα έλεγα. Καθημερινά μοιάζουμε να τρέχουμε κατοστάρι, ξεχνώντας πως η ζωή είναι μαραθώνιος. Τι κι αν ο καιρός χάλασε; Τι κι αν άργησες λίγο; Τι κι αν έχει κίνηση; Η ζωή μας προσφέρει τόσα. Γιατί δεν μπορούμε να τα δούμε;
Λένε πως αν δεν κινδυνέψεις να χάσεις τα πάντα ,δεν εκτιμάς τίποτα. Και ίσως να είναι αλήθεια. Κάθε στιγμή στη ζωή, κάθε επιτυχία και αποτυχία είναι ένα δώρο. Ένα δώρο που δεν πρέπει να το έχουμε ως δεδομένο, ποτέ…
Για αυτό ας χαμογελάμε περισσότερο. Ας είμαστε υπομονετικοί σχετικά με όσα θέλουμε, ευγνώμονες για όσα έχουμε και ευγενικοί σε όσους έχουμε στην ζωή μας. Όλα τα άλλα θα έρθουν στην ώρα τους! Κουράγιο και ευγένεια ψυχής χρειάζεται η ζωή. Και μια συνειδητοποίηση: ΟΧΙ δεν είναι όλα δεδομένα…