«Ει­δι­κά ο κ. Χαρ­δού­βε­λης, αν­τί να προ­σπα­θεί να μας πεί­σει ό­τι πρέ­πει να δε­χθού­με την τι­μω­ρί­α μας α­πό τους α­νί­κα­νους εκ­προ­σώ­πους των δα­νει­στών μας, να φρον­τί­σει να κό­βου­με ει­σι­τή­ρια στα μου­σεί­α μας, ό­που πα­ρα­μέ­νουν ό­σα εκ­θέ­μα­τα μας ε­πέ­τρε­ψαν να κρα­τή­σου­με στη χώ­ρα μας οι αρ­χαι­ο­κά­πη­λοι “με­γά­λοι τι­μω­ροί”»

«Ε­θε­λό­δου­λο» και «α­να­λυ­τή των ψυ­χα­ναγ­κα­στι­κών προ­βλη­μά­των των δα­νει­στών της Ελ­λά­δας» χα­ρα­κτή­ρι­ζε τον νέ­ο υ­πουρ­γό Οι­κο­νο­μι­κών, Γκί­κα Χαρ­δού­βε­λη, η νέ­α κυ­βερ­νη­τι­κή εκ­πρό­σω­πος, Σο­φί­α Βούλ­τε­ψη.

Συγ­κε­κρι­μέ­να, σε άρ­θρο της με τί­τλο «Βρι­σκό­μα­στε στο 1922 και ό­χι στο 1999, κ. Χαρ­δού­βε­λη» τον Ι­α­νουά­ριο του 2012, ε­ξα­πέ­λυ­ε σκλη­ρή ε­πί­θε­ση στον τό­τε δι­ευ­θυν­τή του οι­κο­νο­μι­κού γρα­φεί­ου του Λ. Πα­πα­δή­μου, ο ο­ποί­ος, σύμ­φω­να με τη Σ. Βούλ­τε­ψη, υι­ο­θε­τού­σε την ά­πο­ψη ό­τι η Ελ­λά­δα βυ­θί­ζε­ται στην κα­τα­στρο­φή κα­θα­ρά για λό­γους πα­ρα­δειγ­μα­τι­σμού.

Α­κο­λου­θεί το άρ­θρο της Σο­φί­ας Βούλ­τε­ψη, α­πό την ι­στο­σε­λί­δα της «Αυ­γής»:

«Α­πό εκ­βια­σμό σε εκ­βια­σμό φθά­σα­με και στο τε­λευ­ταί­ο στά­διο του ρα­γι­α­δι­σμού. Στο «σφά­ξε με α­γά μου, ν’ α­γιά­σω».

Ό­που και να στρα­φείς, πάν­τα πά­νω σε κά­ποι­ον ε­θε­λό­δου­λο θα πέ­σεις, έ­τοι­μο να ε­ξη­γή­σει, να δι­και­ο­λο­γή­σει, να ταυ­τι­στεί με τη γνώ­μη των δα­νει­στών.

Α­πό τον πρω­θυ­πουρ­γό και τον υ­πουρ­γό των Οι­κο­νο­μι­κών ως τους αρ­μό­διους (λέ­με τώ­ρα) υ­πουρ­γούς, γε­νι­κούς γραμ­μα­τείς, πρώ­ην και ε­πί­δο­ξους κα­τα­στρο­φείς της χώ­ρας.

Σα να μην μας έ­φθα­ναν ό­λοι αυ­τοί, τε­λευ­ταί­ως προ­στέ­θη­κε και και­νούρ­γιος «α­να­λυ­τής» των ψυ­χα­ναγ­κα­στι­κών προ­βλη­μά­των των δα­νει­στών μας.

Πρό­κει­ται για τον δι­ευ­θυν­τή του Οι­κο­νο­μι­κού Γρα­φεί­ου του κ. Πα­πα­δή­μου, Γκί­κα Χαρ­δού­βε­λη, ο ο­ποί­ος στα δι­α­λείμ­μα­τα προ­σφο­ράς των υ­πη­ρε­σι­ών του με­τα­ξύ Ση­μί­τη και Πα­πα­δή­μου (πάν­τα α­πό το ί­διο πό­στο), κά­νει και τον κα­θη­γη­τή στο τμή­μα Χρη­μα­το­οι­κο­νο­μι­κής και Τρα­πε­ζι­κής Δι­οι­κη­τι­κής του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Πει­ραι­ώς.

Ό­πως εί­πε μι­λών­τας στο Σκά­ι, οι δα­νει­στές μας «γνω­ρί­ζουν πως αν κα­ταρ­γη­θεί ο 13ος και 14ος μι­σθός η κα­τα­νά­λω­ση θα υ­πο­χω­ρή­σει πε­ραι­τέ­ρω και θα υ­πάρ­ξει με­γα­λύ­τε­ρη ύ­φε­ση, αλ­λά… θέ­λουν με την πί­ε­ση αυ­τή να δουν ό­τι “οι Έλ­λη­νες έ­χουν σο­βα­ρευ­τεί και βλέ­πουν πλέ­ον τα προ­βλή­μα­τα στον τό­πο”­»!

Αν και οι­κο­νο­μο­λό­γος, α­πο­δέ­χε­ται δη­λα­δή ό­τι η χώ­ρα στραγ­γα­λί­ζε­ται κα­θα­ρά για λό­γους πα­ρα­δειγ­μα­τι­σμού, για να τι­μω­ρη­θεί δη­λα­δή, να ε­ξου­θε­νω­θεί και να μη­δε­νι­στεί, να μην υ­πάρ­ξει η πα­ρα­μι­κρή πε­ρί­πτω­ση να συ­νέλ­θει.

Κά­νει, ό­μως, έ­να λά­θος. Ε­πει­δή η δι­κή του ζω­ή δεν έ­χει κα­θό­λου ε­πη­ρε­α­στεί α­πό την ά­θλια κα­τά­στα­ση στην ο­ποί­α έ­χει πε­ρι­έλ­θει η χώ­ρα και ε­πει­δή συ­νέ­χι­σε να πα­ρέ­χει με τον έ­ναν ή με τον άλ­λον τρό­πο τις «υ­πη­ρε­σί­ες» του ε­δώ κι’ ε­κεί χω­ρίς πο­τέ να χρεια­στεί να μας ε­ξη­γή­σει τι δι­ά­βο­λο συμ­βού­λευ­ε τον κ. Ση­μί­τη της λε­γό­με­νης «Ι­σχυ­ρής Ελ­λά­δας» και των s­w­a­ps, νο­μί­ζει πως δια­ρκεί α­κό­μη ε­κεί­νη η «χρυ­σή ε­πο­χή» των α­πευ­θεί­ας α­να­θέ­σε­ων στα ε­ξο­πλι­στι­κά και των πα­νά­κρι­βων υ­πο­γρα­φών με τη Ζή­μενς.

Πι­στεύ­ει δη­λα­δή πως η χώ­ρα θα ο­δη­γη­θεί στην α­πό­λυ­τη φτώ­χεια και στην (α­να­πό­φευ­κτη) χρε­ο­κο­πί­α, χω­ρίς να α­νοί­ξει ρου­θού­νι.

Πι­στεύ­ει πως θα κα­θί­σου­με ό­λοι να τι­μω­ρη­θού­με α­πό τους πρώ­τους δι­δά­ξαν­τες την δι­α­φθο­ρά, την αρ­χαι­ο­κα­πη­λί­α, τις πε­λα­τεια­κές σχέ­σεις (βλέ­πε­τε τι γί­νε­ται αυ­τόν τον και­ρό με τον Γερ­μα­νό Πρό­ε­δρο που κα­τη­γο­ρεί­ται για τις ύ­πο­πτες σχέ­σεις του με το ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο της χώ­ρας), τις μί­ζες και την με­τα­φο­ρά μαύ­ρου χρή­μα­τος σε φο­ρο­λο­γι­κούς πα­ρα­δεί­σους, ί­σως ε­πει­δή έ­χου­με κα­τα­λη­φθεί α­πό έ­να εί­δος Συν­δρό­μου της Στοκ­χόλ­μης.

Φυ­σι­κά, κά­νει λά­θος. Πο­λύ πε­ρισ­σό­τε­ρο που αν δεν βά­λει το μυα­λό του να δου­λέ­ψει προς κά­ποι­α πιο ε­πι­στη­μο­νι­κή λύ­ση α­πό αυ­τήν της τι­μω­ρί­ας, το μεν και­νούρ­γιο του α­φεν­τι­κό θα φύ­γει νύ­χτα – έ­χον­τας λά­βει και αυ­τός μέ­ρος στην ε­θνι­κή προ­δο­σί­α – ο δε ί­διος θα δυ­σκο­λευ­τεί να βρει τρά­πε­ζα να τον (ξα­να)μα­ζέ­ψει, α­φού η χώ­ρα θα έ­χει ο­δη­γη­θεί στην ά­τα­κτη χρε­ο­κο­πί­α.

Ε­πει­δή, λοι­πόν, τα πράγ­μα­τα δεν εί­ναι ό­πως πα­λιά, κα­λά θα κά­νει ο κ. κα­θη­γη­τής και μό­νι­μος σύμ­βου­λος πρω­θυ­πουρ­γών – δι­εκ­πε­ραι­ω­τών, να α­πο­φύ­γει στο μέλ­λον τις σει­ρή­νες της δη­μο­σι­ό­τη­τας και να στα­μα­τή­σει τις γε­λοί­ες δη­λώ­σεις πε­ρί «με­γά­λων τι­μω­ρών», δι­ό­τι και αυ­τοί (οι γε­λοί­οι τι­μω­ροί) γνω­ρί­ζουν πως αν πέ­σει η Ελ­λά­δα, θα τους πά­ρει ο δι­ά­ο­λος ό­λους μα­ζί.

Ας φρον­τί­σει ε­πί­σης τό­σο ο ί­διος – ό­πως και κά­ποι­οι άλ­λοι που έ­χουν α­να­λά­βει να μας τρο­μο­κρα­τή­σουν, κα­θη­γη­τές, ε­πι­κε­φα­λής τρα­πε­ζών και άλ­λοι σύμ­βου­λοι του πρω­θυ­πουρ­γού, ό­πως ο Γ. Πα­γου­λά­τος – να περ­νούν ό­σο το δυ­να­τόν πε­ρισ­σό­τε­ρο α­πα­ρα­τή­ρη­τοι, δι­ό­τι δεν βρι­σκό­μα­στε στο 1999, αλ­λά στο 1922.

Ας φρον­τί­σει να μην μας ε­κνευ­ρί­σει ξα­νά, δι­ό­τι θα θυ­μη­θού­με πως ή­ταν μέ­λος της πε­ρί­φη­μης ε­πτα­με­λούς ε­πι­τρο­πής κα­τα­γρα­φής του ελ­λείμ­μα­τος, που τον Ο­κτώ­βριο του 2009 δι­ό­ρι­σε ο κ. Πα­πα­κων­σταν­τί­νου, προ­κει­μέ­νου να δη­μι­ουρ­γη­θεί η νο­μι­μο­ποι­η­τι­κή βά­ση για να ο­δη­γη­θεί η χώ­ρα στο Μνη­μό­νιο.

Για να ε­ξυ­πη­ρε­τή­σουν την κυ­βέρ­νη­ση Πα­παν­δρέ­ου και για να δι­ευ­κο­λύ­νουν το δί­δυ­μο Πα­παν­δρέ­ου – Πα­πα­κων­σταν­τί­νου στα σχέ­διά τους, τα μέ­λη της ε­πι­τρο­πής ε­ξέ­δω­σαν τον Φε­βρουά­ριο του 2012 πό­ρι­σμα με το ο­ποί­ο πα­ρου­σί­α­ζαν την Ελ­λά­δα με τα πιο με­λα­νά χρώ­μα­τα.

Και ε­πει­δή δεν πρέ­πει να τους ξε­χά­σου­με – δι­ό­τι θα έλ­θει η ώ­ρα της Δι­και­ο­σύ­νης για ό­λους και ο κα­θέ­νας θα κλη­θεί να α­πο­λο­γη­θεί για τον ρό­λο του – ε­πι­κε­φα­λής της ε­πι­τρο­πής ε­κεί­νης, για την ο­ποί­α η αν­τι­πο­λί­τευ­ση δεν κλή­θη­κε να έ­χει γνώ­μη, ή­ταν ο κα­θη­γη­τής Γ. Ζα­νιάς και οι Βα­σί­λης Μα­νε­σι­ώ­της και Γ. Συ­μι­γιά­ννης α­πό την Τρά­πε­ζα της Ελ­λά­δος, Σάβ­βας Ρομ­πό­λης, ε­πι­στη­μο­νι­κός δι­ευ­θυν­τής του Ι­ΝΕ-ΓΣΕ­Ε (και να μην φω­νά­ζει τώ­ρα ο πρό­ε­δρος κ. Πα­να­γό­που­λος), Τά­κης Πο­λί­της (γε­νι­κός δι­ευ­θυν­τής του Ι­Ο­ΒΕ τό­τε), Στέλ­λα Μπαλ­φού­σια (α­πό το ΚΕ­ΠΕ τό­τε που με­τά με­τα­φέρ­θη­κε στην ΕΛ­ΣΤΑΤ και με­τά στο Γρα­φεί­ο Πα­ρα­κο­λού­θη­σης του Προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού στη Βου­λή, α­πό ό­που κα­ρα­το­μή­θη­κε α­πό τον κ. Βε­νι­ζέ­λο) και, βέ­βαι­α, ο κα­τα­λη­φθείς α­πό το Σύν­δρο­μο της Στοκ­χόλ­μης Γκί­κας Χαρ­δού­βε­λης.

(Με την ευ­και­ρί­α, μπο­ρού­με να μά­θου­με τι κά­νει ο κ. Ζα­νιάς ως ε­πι­κε­φα­λής του Σώ­μα­τος Οι­κο­νο­μι­κών Εμ­πει­ρο­γνω­μό­νων;)

Πριν α­πό λί­γες η­μέ­ρες, ο πρώ­ην υ­πουρ­γός Οι­κο­νο­μί­ας και Οι­κο­νο­μι­κών της Ι­τα­λί­ας Τζού­λιο Τρε­μόν­τι δή­λω­σε πως για την Ι­τα­λί­α το πρό­βλη­μα δεν εί­ναι η κα­τάρ­τι­ση ε­νός νέ­ου πα­κέ­του λι­τό­τη­τας, αλ­λά η προ­σφυ­γή στο ΔΝΤ για βο­ή­θεια.

Και αυ­τό ε­πει­δή, ό­πως προ­ει­δο­ποί­η­σε, η προ­σφυ­γή στο Τα­μεί­ο ο­δη­γεί σε α­πώ­λεια της ε­θνι­κής κυ­ρι­αρ­χί­ας, δι­ό­τι το ΔΝΤ δα­νεί­ζει κε­φά­λαι­α με αν­τάλ­λαγ­μα την α­νά­λη­ψη α­πό το ί­διο (το ΔΝΤ) της δι­α­κυ­βέρ­νη­σης της χώ­ρας την ο­ποί­α δα­νεί­ζει και την ο­ποί­α ε­λέγ­χει με τους δι­κούς του γρα­φει­ο­κρα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς.

Σ’ αυ­τό το ση­μεί­ο βρι­σκό­μα­στε τώ­ρα. Και γι’ αυ­τό θα κλη­θεί να α­πο­λο­γη­θεί το δί­δυ­μο Πα­παν­δρέ­ου – Πα­πα­κων­σταν­τί­νου, αλ­λά και ό­λοι ό­σοι δέ­χθη­καν αυ­τήν την κα­τα­στρο­φι­κή πο­ρεί­α και την υ­πη­ρέ­τη­σαν έ­κτο­τε.

Δι­ό­τι γνώ­ρι­ζαν. Αν δεν γνώ­ρι­ζαν, τό­τε πρέ­πει να κα­τα­δι­κα­στούν και για βλα­κεί­α.

Το δί­δυ­μο Πα­παν­δρέ­ου-Πα­πα­κων­σταν­τί­νου (και ό­λοι οι άλ­λοι εκ των υ­στέ­ρων προ­σχω­ρή­σαν­τες με ε­πι­κε­φα­λής τον κ. Βε­νι­ζέ­λο), γνώ­ρι­ζαν πο­λύ κα­λά ό­ταν μας ο­δη­γού­σαν στο ΔΝΤ, το πε­ρι­ε­χό­με­νο της έκ­θε­σης που το Τα­μεί­ο έ­δω­σε στη δη­μο­σι­ό­τη­τα στις 6 Αυ­γού­στου του 2009 – ό­ταν αυ­τοί οι κύ­ριοι μας έ­λε­γαν πως λε­φτά υ­πάρ­χουν, για να υ­πο­κλέ­ψουν την ψή­φο των εύ­πι­στων.

Σ’ ε­κεί­νη την έκ­θε­ση, το ΔΝΤ συ­νι­στού­σε κα­τάρ­γη­ση της 13ης και 14ης σύν­τα­ξης, πά­γω­μα μι­σθών, αύ­ξη­ση φό­ρων – ι­δί­ως του ΦΠΑ και των φό­ρων στα α­κί­νη­τα – και α­πε­λευ­θέ­ρω­ση α­πο­λύ­σε­ων.

Ζη­τού­σε ε­πί­σης το ΔΝΤ μέ­τρα ε­τή­σιας α­πό­δο­σης 3,7 δις ευ­ρώ α­πό το 2010 μέ­χρι το 2013 κα­θώς ε­πί­σης και:

Αυ­στη­ρούς πε­ρι­ο­ρι­σμούς στις αυ­ξή­σεις μι­σθών στο Δη­μό­σιο. Μεί­ω­ση του πλε­ο­νά­ζον­τος προ­σω­πι­κού στον δη­μό­σιο το­μέ­α. Α­να­μόρ­φω­ση του συ­στή­μα­τος συν­τά­ξε­ων, αλ­λα­γή του κα­θε­στώ­τος προ­στα­σί­ας της ερ­γα­σί­ας με άρ­ση των πε­ρι­ο­ρι­σμών στις α­πο­λύ­σεις, ε­νί­σχυ­ση της με­ρι­κής α­πα­σχό­λη­σης, «κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαι­ο» ερ­γα­ζο­μέ­νων-ερ­γο­δο­τών-κρά­τους που θα προ­βλέ­πει προ­σαρ­μο­γή των μι­σθών προς τα κά­τω, α­πε­λευ­θέ­ρω­ση α­γο­ρών, προ­ϊ­όν­των και υ­πη­ρε­σι­ών.

Ε­πο­μέ­νως, τα ή­ξε­ραν. Τo­υς τα εί­χαν δώ­σει γραμ­μέ­να. Η πο­ρεί­α ή­ταν προ­δι­α­γε­γραμ­μέ­νη. Γι’ αυ­τά προ­ει­δο­ποι­εί ο Τρε­μόν­τι.

Και δεν τα ή­ξε­ραν α­πό τις 6 Αυ­γού­στου 2009 που δό­θη­κε στη δη­μο­σι­ό­τη­τα η έκ­θε­ση, αλ­λά πο­λύ νω­ρί­τε­ρα. Το πε­ρι­ε­χό­με­νο της έκ­θε­σης εί­χε γί­νει γνω­στό α­πό τις 31 Ι­ου­λί­ου 2009.

Και ό­μως, οι κύ­ριοι που μας φλό­μω­σαν στο ψέ­μα για να κερ­δί­σουν τις ε­κλο­γές, σκό­πι­μα δεν τα έ­λα­βαν υ­π’ ό­ψη τους.

Μά­λι­στα, στις 5 Αυ­γού­στου του 2009, προ­η­γου­μέ­νη της δη­μο­σι­ο­ποί­η­σης της έκ­θε­σης του ΔΝΤ (που ό­πως εί­πα­με ή­ταν γνω­στή α­πό τις 31 Ι­ου­λί­ου), ο κ. Πα­παν­δρέ­ου (που τώ­ρα κλα­ψου­ρί­ζει μα­ζί με τον α­δελ­φό του), ζή­τη­σε ξα­νά ε­κλο­γές και μας δι­α­βε­βαί­ω­σε ό­τι:

«Η Ε­Ε και οι δι­ε­θνείς α­γο­ρές χρη­μα­το­δο­τούν το χρέ­ος της Ελ­λά­δας και ζη­τούν έ­να με­σο­πρό­θε­σμο σχέ­διο με το­μές στα έ­σο­δα και τις δα­πά­νες, κα­θώς και έ­να πρό­γραμ­μα δι­αρ­θρω­τι­κών αλ­λα­γών, με­τρή­σι­μων, που μπο­ρεί να α­πο­δώ­σουν σε βά­θος χρό­νου. Χρει­ά­ζε­ται δι­α­πραγ­μά­τευ­ση για το έλ­λειμ­μα, που πρέ­πει να το κά­νει κυ­βέρ­νη­ση με νω­πή λα­ϊ­κή εν­το­λή. Το ΠΑ­ΣΟΚ θα κα­ταρ­γή­σει ό­λα τα φο­ρο­ει­σπρα­κτι­κά μέ­τρα που α­να­κοί­νω­σε τις τε­λευ­ταί­ες ε­βδο­μά­δες η κυ­βέρ­νη­ση και εί­ναι εις βά­ρος των α­σθε­νε­στέ­ρων οι­κο­νο­μι­κά στρω­μά­των».

Ε­πο­μέ­νως: Δι­ά­φο­ροι κύ­ριοι και δι­ά­φο­ρες κυ­ρί­ες που α­πο­δο­κι­μά­στη­καν και κα­τά τα Θε­ο­φά­νεια (συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου και του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας και του Αρ­χι­ε­πι­σκό­που), δι­ά­φο­ροι ση­με­ρι­νοί ε­πί­δο­ξοι αρ­χη­γοί του ΠΑ­ΣΟΚ (που προ­ε­κλο­γι­κά υ­πό­σχον­ταν τη μά­να τους και τον πα­τέ­ρα τους), δι­ά­φο­ροι «ση­μι­το­φύ­λα­κες» (συμ­πε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του ση­με­ρι­νού πρω­θυ­πουρ­γού, των συμ­βού­λων του, αλ­λά και του ε­πα­να­κάμ­ψαν­τος και ε­πί­σης α­πο­δο­κι­μα­σθέν­τος κ. Γι­αν­νί­τση), κα­λά θα κά­νουν να κα­τα­λά­βουν πως δεν μπο­ρούν να προ­χω­ρή­σουν χω­ρίς ε­κλο­γές (τις ο­ποί­ες πη­γαί­νουν πί­σω πα­ρα­πί­σω για να δι­α­σω­θούν).

Οι δε σύμ­βου­λοι του πρω­θυ­πουρ­γού και άλ­λοι κα­τα­φεύ­γον­τες στην κα­τα­τρο­μο­κρά­τη­ση του κό­σμου, κα­λά θα κά­νουν να συμ­βου­λέ­ψουν τον κ. Πα­πα­δή­μο να συμ­βου­λέ­ψει τον κ. Γε­ρου­λά­νο (μέ­λος της πο­λυ­πλη­θούς και α­νί­κα­νης κυ­βέρ­νη­σής του) να βρει τρό­πο να πλη­ρώ­νον­ται οι αρ­χαι­ο­φύ­λα­κες κα­τά τις αρ­γί­ες, δι­ό­τι μου­σεί­α και αρ­χαι­ο­λο­γι­κοί χώ­ροι ή­σαν κλει­στά και το ε­ορ­τα­στι­κό τρι­ή­με­ρο που πέ­ρα­σε.

Ει­δι­κά ο κ. Χαρ­δού­βε­λης, αν­τί να προ­σπα­θεί να μας πεί­σει ό­τι πρέ­πει να δε­χθού­με την τι­μω­ρί­α μας α­πό τους α­νί­κα­νους εκ­προ­σώ­πους των δα­νει­στών μας, να φρον­τί­σει να κό­βου­με ει­σι­τή­ρια στα μου­σεί­α μας, ό­που πα­ρα­μέ­νουν ό­σα εκ­θέ­μα­τα μας ε­πέ­τρε­ψαν να κρα­τή­σου­με στη χώ­ρα μας οι αρ­χαι­ο­κά­πη­λοι «με­γά­λοι τι­μω­ροί».

Υ.Γ. Αν εί­ναι μα­ζο­χι­στής και του α­ρέ­σουν οι τι­μω­ρί­ες, κά­τι θα βρε­θεί και γι’ αυ­τόν…­».

left.gr